|
Nieuws 2014
|
Kijk voor het heetste Gompie nieuws op
|
Made
Deze wedstrijd staat ook wel bekend als Made's Powerweekend. En met recht een
weekend (of eigenlijk lang weekend) vol power. Midden in de super gezellige 3
dagen mochten wij aantreden voor op baan 1. Het weer en de sfeer waren al super
en ook onze baan ligt er mooi bij. Niets werd aan het toeval overgelaten qua
wedstrijdverloop, want we werden al vroeg naar het parc ferme gehaald. René had
zijn nieuwe pyjama nog niet eens aan! Toch kwam alles goed, zodat we klaar
stonden om halverwege de klassen op de baan te verschijnen. Deze keer reden we
mee met het Eurocup gebeuren. Tegenwoordig is dat niet zo dik meer als vroeger,
maar toch reden er een aantal buitenlanders mee. Naast wat de Scandinaviers
hadden hun "luidruchtige" familie meegenomen, maar ook het oostenrijkse Hot Iron
team was met het hele gezin naar Made gekomen. Bijna traditioneel in Eurocup
klassen staat de sleepwagen wat aan de lichte kant bij de proeftrek. Ook de
tweede run ging eigenlijk gevaarlijk snel. Ondanks aandringen van de gebroeders
Dingerink werd de kar niet verzet. Gevolg was dat de sleepwagen zo goed als
dwars over de baan, bijna tegen de bult tot stilstand kwam. Niet echt veilig,
maar wel leuk voor de show. The Riddle en Little Rascal maakte gevaarlijke
bokkesprongen.
Ook wij moesten dus rekening houden met een riskante run. Wat ons betreft kan
die beter wat zwaarder staan, want als je een klein misstapje maakt onderweg,
schoffelt die kar je zowat onder de grond. Dus René ging van start en ging
snelheid maken. En het was een mooie snelle start deze keer. De trekker ging wel
wat schommelen, maar bleef redelijk stabiel. De neus ging flink de lucht in,
maar ook dat herstelde zich weer. De Meteor brulde het uit van plezier en de
Gomp ging vlot richting de 100 meter lijn. Ineens leek het mis te gaan met de
motor, want hij begon te sputteren en viel uit. Het leek wel of de ontsteking
was verlopen. Almer snelde er heen en ging vervolgens lelijk onderuit. Hij was
effe vergeten dat de waterinjectie nog stond te sproeien en die had de baan
behoorlijk glad gemaakt. Al snel bleek het euvel gevonden te zijn. Geen
mechanisch mankement, maar een iets te overmoedige René de Bruijn. "Ik dacht dat
ik er al was!". Was de reactie. Omdat de run zo bloedje snel ging en hij dacht
het 100m bordje voorbij te zijn, had hij rustig aan het gas dicht gedaan. Goed
bedoeld, want de Gompie maakte een zachte landing. Alleen... net iets te zacht.
Het bordje bleek niet echt op de 100m vanaf het startpunt van de run te staan.
Maar eigenlijk op 99.97 meter. Kortom... een vergissing van 3cm.
Nou ja... helaas dus geen finale run voor ons en een zevende plaats. Gelukkig
is eigenlijk alles aan de trekker nog heel. Behalve dan de Racepak, want die
doet eigenlijk helemaal niets meer na 10 seconden Gompie geweld. Iemand zonder
V12 nog interesse?
Oudenhoorn
Met de schade na Stroe hersteld werd de boel klaar gemaakt voor een
thuiswedstrijd. Het team, sponsors, familie en vrienden waren massaal afgereisd
naar de andere kant van de Rotterdamse haven om in de polder bij Oudenhoorn te
komen kijken. Niet alleen kijken, maar ook flink uitwaaien. Er stond een fris
windje van zee.
Het gesprek van de dag was de nieuwe NTTO sleepwagen. Voorlopig Keep Moving
Orange genoemd, vanwege zijn kleur. Bauer was mee over gekomen om hem hier te
testen. Al met al waren de deelnemers best tevreden. Hij trekt lekker licht weg
en remt toch flink aan het eind. Er werd een mooie wedstrijd neergezet, zonder
al te grote problemen. De mini klasse deed het als tweede klasse met de bekende
No Mercy. Er werden prima runs neergezet op het strakke baantje. Alles ging
volgens planning, maar eenmaal in het parc fermé gezet, kwamen toch nog een
verrassing tegen. Het zonnetje was niet echt heel warm, maar toch genoeg om het
linker voorbandje te laten klappen. Ineens zakte de Gomp door zijn hoefjes.
Gelukkig hebben we een reserve setje op stand-by dus die was er snel genoeg
onder gezet. De hulp van het til-sleepsysteem van een sleeptrekker
vergemakkelijkte de pit-stop. Toch zonde, van zo'n splinternieuw bandje!
Gelukkig waren we ruim op tijd om op de baan te verschijnen. Aan Almer de eer
deze keer. In zijn nieuwe racepak (nee... niet de datalogger, maar een nieuwe
pyjama) nam hij plaats op de bok. Na de wilde toestanden in Stroe, werd het knap
spannend. Helemaal met zo veel bekenden langs de baan. Almer ging vlot op het
gas en de trekker begon behoorlijk naar links en rechts te schommelen. Toch
hield hij het rechte spoor en bleef de boel onder controle. Ineens was het over!
De motor stopte er volledig mee. In eerste instantie was niet helemaal duidelijk
wat aan de hand was. Brandstof, ontsteking? Er werd nog snel achterop gekeken of
de noodstop er misschien uit was, vanwege het schommelen. Dat was het ook niet.
De oplossing werd voor op de motor gevonden. De inlaatpijp was los gekomen van
de procharger. De slangklem was nog extra aangedraaid, maar toch schoot de slang
er af. De ribbels zijn waarschijnlijk toch te glad. Of de druk te hoog...
In ieder geval was de trekker snel tot stilstand gekomen na een snoekduik
rond de 70 meter. Er werd 71.09 gemeten. Niet al te best, maar toch nog genoeg
voor een zesde plaats. Dat geeft de burger moed, want hij had nog gang genoeg!
14 meter voor ons was het Exception en daarvoor gingen er nog 4 over de 100 en 3
over de 110 meter. In de finale was het Butter Let's Try die 3 hemis voorbij
ging. Het waren maar kleine metertjes verschil , maar wel hele mooie!
Bij ons kon de trekker wederom achteruit de trailer in. De links voor was het
wiel met fusee en al afgebroken. Sturen zat er dus niet meer in. Met hulp van
Rob's collega met een shovel, was het klusje makkelijk geklaard. Ook links
achterop zat de boel in elkaar. Dat wordt dus weer frezen en lassen voor Made.
Voor koppelingen op de inlaatbuizen worden verstevigingen gemaakt, zodat de
slangen er niet zomaar meer af gaan. En dan de Racepak datalogger... Wederom een
drama. Alles opgenomen, behalve de run zelf.
De kids gingen vroeg met mams mee naar huis, maar voor de rest van het
team... Werd het toch nog gezellig... die hebben waarschijnlijk de zon nog zien
op komen in Oudenhoorn.
Hier de uitslagen en puntenstand.
Een fris windje en een fijn zonnetje. |
Pit Stop! |
Film van de hele klasse |
Onboard beelden |
|
|
|
|
Plop! zei die |
Toch nog redelijk netjes afgebroken. |
Met die snoekduik kwam er toch een
klontje baan mee de procharger in.
Beetje water er bij en je krijgt dit! |
De nieuwe bandjes zijn niet iets kleiner,
maar helaas wel even zwaar. |
Stroe
Na een aantal keren oefenen met goede en mindere resultaten begin dit jaar,
ging het nu om de echte knikkers voor het NK 2014. Wat vóór Füchtorf nog niet
klaar was, dat was nu allemaal in orde gekomen. Nieuwe, maar vooral lichtere en
sterkere aandrijfassen zijn er gemaakt. De steekassen zijn nu hol en ook de
wiebelende aandrijfas van de pro-charger is nu een holle pijp. Weer wat kilootjes
kunnen besparen dus. En natuurlijk 1001 dingetjes die je aan de hand hebt. En
moest er het nodige gepoetst en geschrobd worden om de Duitse klei overal af te
halen. Door Frank werden de assen in Maasland nog voorzien van nette messing en
kunststof dopjes. Dit om de as op zijn plaats te houden in de achteras en te
voorkomen dat ze vollopen met olie.
Hoewel de wedstrijd pas later op de dag begon, moesten we toch vroeg op pad.
We begonnen als eerste klasse en ook de Racepak datalogger had inmiddels een
retourtje Dronten/USA gehad en zou daar overhandigd worden. Dus snel aan de bak
om hem in te bouwen en weer geprogrammeerd en getest te worden. Alles netjes op
tijd en we konden naar het parc fermé. Aldaar startten we midden in de klasse en
dus werd er warmgedraaid. De omstandigheden van vandaag waren op zijn zachtst
gezegd... "Uitdagend". Op beide banen was de grip .... wisselend. Soms had je
wel, soms had je niet. De avond er voor hadden de zware trucks en
standaardklassen gereden. Zij hadden op 1 of ander manier vreemde sporen
achtergelaten. Iedereen had moeite om goed weg te komen en dan vooral de balans
te houden. Tja.. en op dat soort banen... Dan weet je nooit wat die Gompie gaat
doen. Soms als een kogel.. maar nu dus niet.
Geluk bij een ongeluk was dat we alsnog een proeftrek hadden. Het kostte het
sleepwagenteam ook de nodige moeite om de kar af te stellen. Ook de had weer wat
veranderingen achter de rug. René had al snel in de gaten dat "Het hem niet ging
worden" en stopte voordat er meer mis ging. 6 plaatsen verder en de trekhaak en
bandenspanning wat aangepast, probeerden we nog eens. Dit keer ging hij goed weg
en bleef het neusje mooi hangen. Op de beelden van de go-pro camera kon je zien
dat de combinatie rechtsaf in een spoor getrokken werd. Het linker wiel verloor
zijn grip, de neus tikte de baan aan en zo ging het van kwaad tot erger. In een
flits had de Gomp - met René in de stoel gebonden - de nodige klappen op de baan
gemaakt. De hele dag was het (helaas) smullen voor de fotografen langs de baan.
Op de fotoseries van de heren zie je pas wat er in een paar tellen gebeurt met
trekker en rijder. Gelukkig (of eigenlijk.. helaas) waren we vandaag niet de
enige met schade en viel het bij ons gelukkig mee. Het aantal compleet
gesneuvelde motorblokken is niet op 2 handen te tellen. Wisseling van grip en de
bijbehorende te hoge toerentallen zijn meestal snel fataal.
Bij ons was de schade beperkt tot 2 kapotte voorbanden en de stuurinrichting.
Een flinke deuk in de linker achtervelg en een van de steigerbegrenzers was
gebroken. Gelukkig had René niet meer dan een beetje stijve nek. De Racepak deed
het dan wel, maar had een kapotte oliedruk sensor. Aan de gegevens hadden we
niet zo veel, gezien de korte en onstuimige run.
Thuis gekomen gingen we weer druk aan de slag en daar werd ook de pro-charger
nog maar even open gemaakt. Wederom was het kleine lager van de impeller as
versleten. Dit half-hoekkcontact lager is niet in staat om de speling van het
grote lager op te vangen. Door wat meer voorspanning te geven hopen we dat hij
zijn werk als gedeeltelijk axiaal lager beter kan doen. Ook het spatboard had
een tikkie gekregen. Was het eerder de rechter kant, nu de linker. Gek genoeg
staat hij nu dus weer "recht".
Licht aan het eind van de tunnel. |
Laat maar draaien... |
Messing dopje aan de éne kant. |
En een kunststof om het dicht te maken. |
Poppetje gezien, kassie dicht. |
Toch best handig zo'n haakie d'r an.
Dan kan je zelf op je gemak naar
de weegbrug schuifelen. |
Begon best aardig met de foto van Schizo. |
Serie van Kevin Trumpp... |
Bonk 1 |
En weer omhoog |
Bonk 2 |
en geland |
En een rijtje van Rudy Linthorst
vanuit een andere hoek |
|
|
|
|
|
Mr. Jo had de meest spectaculaire van het stel. |
|
|
Onboard de eerste run |
Onboard tweede run |
De hele klasse |
Flinke deuk links achter |
En nog meer ellende in die hoek |
Links voor al niet veel beter |
Flink gewokkeld deze! |
Dus dat wordt weer oude velgjes schoonmaken. |
Gelukkig hebben we gekwalificeerd personeel. |
Het lijkt er aardig uit te zien,
maar zo voelt het niet. |
Maar toch is de binnenring en zijn de
kogels
flink versleten in een korte tijd. |
|
Füchtorf (D)
Al snel na ons bezoekje in 2013 werden we weer gevraagd om ook dit jaar naar
Duitsland te komen rijden bij onze V12 vrienden. Zo gezegd, zo gedaan en in de
stromende regen werd de rit op zaterdag avond vanuit Maasland gestart. In het
donker en in de nog steeds stromende regen kwam de trailer het terrein op
rijden.
Voor die tijd moest er wel weer het nodige gebeuren in de werkplaats. Zoals
op de foto's van Ahoy te zien was waren er de nodige "assies" gesneuveld. Er
moest dus weer heel wat gedraaid, vertand en gehard worden. Dat die
werkzaamheden niet vanzelf gaan, bleek wel weer, want we reden met een
voorlopige oplossing.
Ook in de werkplaats van het Green Monster team werd er nog hard gesleuteld
aan de V12's van het merk Allison. Ook daar gaat niet alles vanzelf. Het team is
nog druk aan het experimenteren met de superchargers van zowel Allison als de
Procharger zoals wij die hebben. Ook zij kennen inmiddels de problemen van
lagering, aandrijving en de tandwielen. Zodra het op topsnelheid gaat, gaat
alles kapot. Op zaterdag werd er getest met een grote kopie van de procharger
impeller in een aangepast Allison huis. Helaas liep ook hier het axiaal lager
kapot, zodat 's avonds alles weer naar de standaard teruggebouwd moest worden.
Vol bewondering keek het Gompie team mee naar de plannen die het team heeft voor
een SUPER charger. Met het goede van de procharger en het grote van de Allisons.
Ook werd er druk gepraat over cilinderbussen, lagers en wat er zo allemaal nog
meer ontwikkeld wordt voor de V12's.
Na "een paar" biertjes gingen we de feestschuur in en weer "een paar"
biertjes later werden de tent en henger weer bevolkt. De kinderen waren
inmiddels al lang onder zeil na een paar uurtjes ravotten op het terrein.
's Morgens gingen de oogjes voorzichtig aan open en genoten we van het
traditionele ontbijt van Lex en Aad: Tosti's en een gebakken eitje met spek. Een
goede voedingsbodem voor een drukke dag zou je zeggen. Helaas bleef de regen
maar aanhouden en bij de rijdersvergadering werd besloten er het beste van te
maken met maximaal 1 run. Na de nodige regenpauzes begon het toch droog te
worden en werd er een aardige wedstrijd neergezet. De baan werd al maar beter,
maar het was soms meer geluk dan wijsheid.
In de loop van de middag waren we met de mini klasse aan de beurt. Inmiddels
is het Duitse deelnemersveld aardig gegroeid en zijn er ook dit jaar weer nieuwe
bij gekomen. De meest herkenbare is de Thor. Dit is de vorige Riddle uit
Nederland. Ook de oeroude Ty Rex was er weer bij. Alleen niet even competitief
met zijn Caddilac op benzine. Behalve wij, waren ook Exception en Vampire
aanwezig.
Allemaal hadden we moeite met de baan. Er was gewoon te weinig grip voor de
machines. Op die momenten zijn het de jongens met net iets minder vermogen die
goed presteren. Een dikke pluim dus voor Exception die een run uit het boekje
maakte. De Thor ging goed weg en maakte veel snelheid. Toch zat die bijna 25
meter achter. En dan wij... Je weet het nooit met die Gomp... Het zou een
moeilijke klus worden voor Almer en dat werd het ook. Nadat het gas er op ging,
ging de neus als maar op en neer. Er was wat dat betreft geen balans in te
krijgen. Toch werden er aardig wat meters gemaakt om in de middenmoot te raken.
Helaas was Almer zo druk om hem in het gareel te houden, dat hij al buiten de
baan stond voor hij het in de gaten had. En da's nou pech! De teleurstelling was
goed af te lezen op het gezicht van "The voice of Tractor pulling" Ulf
Schackenberg. Oaahhh... Gompie ist aus der Bahn gefahren... Schade!
Het goede nieuws is wel dat het motortje goed liep en dat er geen
noemenswaardige schade is. Helaas wel weer speling op de procharger aandrijving.
Vampire heeft niet gereden. Die wilden geen risico nemen op deze baan. Groot
gelijk.
Ondertussen wordt er weer hard gewerkt in de Maasland, Veghel en Neede. "Assies"
is wat er gemaakt moet worden. Zo licht en sterk als mogelijk. Er wordt zelfs
over titanium gesproken!
Uitslag
Pos |
Tractor |
Land |
1e Run |
1 |
Exception |
NL |
FP |
2 |
Thor |
D |
77,65 |
3 |
Next Chapter |
D |
61,67 |
4 |
Ghost Buster I |
D |
57,93 |
5 |
Ghost Buster IV |
D |
57,39 |
6 |
Catweazle II |
D |
54,90 |
7 |
Crazy Horse |
D |
46,52 |
8 |
Ghost Buster III |
D |
34,83 |
9 |
Ty Rex |
D |
24,70 |
10 |
Gompie |
NL |
disq |
11 |
Vampire |
NL |
-- |
Ahoy
Onze winterse thuiswedstrijd. En dat was duidelijk te merken bij de NTTO
administratie. De kaartjes voor "De Gompie" vlogen de deur uit. Niet alleen
familie en vrienden, maar vooral veel van onze sponsors kwamen een kijkje nemen
in de Ahoy. Het geduld werd ze aardig op de proef gesteld, omdat we pas laat op
de dag aan de beurt waren. Daar bovenop kwam dat de klassen nog wat werden
verschoven, dus werd het nog later. Niet dat men zich hoefde te vervelen, want
er werd een prima wedstrijd neergezet in het Rotterdamse sportpaleis. Ook wij
hoefden ons niet te vervelen, want zowat de hele dag liep er een cameraploeg met
ons mee. De beide heren van het BNN programma
"De Social Club" Presentator Jelte
Sondij en zijn cameraman Sjoerd Vogel hebben voor het programma al heel wat
beleefd, maar tractor pulling was toch wel heel indrukwekkend voor de mannen. De
hele dag hebben we verschillende opnames gemaakt en interviews gedaan en weer
overgedaan en nog een keer. Na het advies om oordopjes in te doen in de wind te
hebben geslagen en Screamin' Bobcat voorbij kwam, hebben ze toch maar iets in
hun oren gedaan. Onder de indruk waren ze in ieder geval zeer zeker toen ze
bevestigden dat je tractor pulling niet alleen ziet en hoort, maar ook ruikt en
voelt.
Na vele uren werd de trekker over de weegbrug heen gehaald en stonden we
klaar om warm te draaien. Dat liep allemaal vlekkeloos en de motor liep prima.
De klasse opende met een snoeiharde full pull van Lambada. Er werd beweerd dat
de sleepwagen niet zwaarder kon, maar gelukkig kon de klasse goed geremd worden.
Er werden verschillende mooie runs neergezet. Iedereen wachtte op de mini van de
Amerikaanse Bauer familie. Het ding ging bruut van start, maar kon de neus niet
laag genoeg houden. Met half gas kreeg de motor een backfire en was het over. Ja
en bij ons... ging het ook niet goed. René kon goed op het gas en de motor
brulde het uit. Er werd flink toeren gemaakt en de snelheid kwam er goed in.
Balans dik in orde tot... ineens de verbinding tussen motor en achterwielen het
opgaf. René was gelukkig snel met het gas dicht, maar de motor heeft wel de
toerenbegrenzer aangetikt op 4500 toeren. Gelukkig landden de voorwielen goed en
was er verder geen zichtbare schade. Raadselachtig werd er gedacht aan de
oorzaak terwijl de Gompie weggesleept. De achteras draaide nog goed, dus dat was
het deze keer niet. Uit de versnelling dan?
Jelte en Sjoerd waren nog meer teleurgesteld dan wij zelf. Heel de dag leef je
er naartoe, en dan mislukt het. Tja... dat hoort bij de sport. Biertje dan maar?
De klasse ging verder, waarbij we toch niet de enige met pech waren. Wim
Dingerink klapte de blower belt er af en in de finale nog eens. The Riddle had
de zaken voor elkaar en werd eerste. Vampire heeft de smaak nu ook te pakken en
zat er strak achter. Een mooie prestatie was er voor Hans Groenheide die derde
werd.
De maandagavond er op werd de aandrijflijn uit elkaar gehaald. Na het
verwijderen van de bellhousing was de oorzaak snel gevonden. De prise as was
finaal afgebroken bij het lager. Dat wordt dus een nieuw "assie" maken. Maar...
we moesten nog een as maken. De aandrijfas van de procharger was de afgelopen
week al niet fris bevonden. Er zat een slingertje in. Die is rechtgedrukt en op
hoop van zegen weer gemonteerd. Nu bleek dat hij er niet beter van geworden was.
De as was getorst, zoals aan de balanceergaatjes te zien was. Die waren ooit
rond. Nu ovaal. Ook de spline had het zwaar. Dat wordt een nieuwe as dus. Ook de
procharger voelde niet goed aan. Dus ook maar open gehaald en daar bleek een
lager verbrand.
Eind april staat Füchtorf in Duitsland gepland, dus er is nog tijd om het te
herstellen. Daarnaast proberen we de nieuwe nokkenassen te monteren en daar uit
te proberen. De trekker gaat altijd heel hard weg, maar zakt in aan het eind.
Hopelijk weet hij het beter vol te houden met een nieuwe timing van de
ademhaling.
De uitslag |
Pos. |
Tractor |
1e Pull |
2e Pull |
1. |
The Riddle |
FP |
55.36 |
2. |
Vampire |
FP |
54.61 |
3. |
Little Rascal |
FP |
50.06 |
4. |
Butter Let's Try |
FP |
49.98 |
5. |
Cat Weazle (D) |
51.88 |
- |
6. |
Burning Baby (S) |
45.16 |
- |
7. |
Gompie |
23.04 |
- |
8. |
Gencom Lambada 8 |
20.33 |
- |
Klaar voor de lange... reis |
René in de spotlight.
(Hij was niet de enige, maar ik had geen selfie gemaakt) |
|
Cameraman Sjoerd in actie. |
Ben je gespannen? |
De hele mini klasse |
Onboard opname |
Jan Bakker was de enige met een oplettende vinger.
Hij schoot deze foto op het moment van neerstorten. |
Dwars af! |
Niet meer origineel |
Nu met ovalen gaten. |
En weer een lager opgestookt in de pro-charger. |
|
Zwolle
Na een - altijd te korte - winter vol met werk was het dan weer zo ver. De
Gompie mocht voor het eerst weer de baan op. We moesten vroeg op, want we reden
als eerste klasse van de dag. De reis ging goed en nadat we een mooi plekje
hadden gevonden in de hal, konden we meteen weer naar buiten om warm te draaien.
Niet dat het vroor, maar het was toch behoorlijk koud. Het kostte moeite om
de motor een beetje op temperatuur te krijgen. Een paar cilinders van de B bank
wilden niet echt op gang komen. Na een tijdje was het wel goed en kon de motor
onder een dekentje warm gehouden worden. Op naar de weegbrug. 980! Dat was even
schrikken. De brug werd eerst opnieuw op 0 gezet en nadat de Gomp er voor de
tweede keer op stond, klopte het wel en mochten we verder.
Inmiddels was de IJsselhal al lekker volgelopen en werd de wedstrijd geopend
met een paar flinke knallen van het carbid schieten. Even later begon het echte
herrie maken met de eerste mini. Wij zaten halverwege de klasse waarbij de
eerste FP al was neergezet door Let's Try. Aan Almer de taak om dat te evenaren.
Helaas kwam hij een kleine 3 meter te kort. Nou ja, helaas... Na de runs van
onder andere The Riddle met een Full Pull, hadden we de derde beste afstand! En
dat betekende dan we mee mochten doen in de finale van minimaal 4. Het waren
tenslotte 2 FP's en de twee beste. Gert Dingerink zat vlak achter ons, en mocht
ook meedoen. Geluk bij een ongeluk voor beide, want bij hem vloog de blower belt
er met een klap af, en Álmer werd ook even geföhnd! Één van de 2 rode bochten in
het inlaatsysteem vloog er af, waardoor hij sneller stilstond dan gepland. Er
had mogelijk nog wel een FP in gezeten.
Dus snel naar buiten om bij te tanken en de slang er weer op te klemmen. Deze
keer werd hij een tikkie vaster gezet. Na een flinke herprogrammering werkte de
Racepak datalogger nu ook en konden we de resultaten bekijken. Cilinder B6
werkte niet echt mee en behoeft dus aandacht thuis. Voor de rest alles prima en
kon hij weer richting baan.
Let's try deed het opnieuw heel goed met 81.69. Gert herhaalde zijn run, want
opnieuw klapte de belt er af bij 80.14. En dan wij... Hoewel de grip de eerste
15 meter ver te zoeken was, ging Almer toch redelijk vlot op het gas. En daar
ging de Gompie weer. Als een kogel! Ondanks de kortere trekhaak een perfecte
balans. Onderweg begon de B bank en later ook de A bank toch te pluimen.
Verschillende cilinders deden niet meer mee. Bijna buiten adem kwam onze Meteor
tot stilstand op 81.24. 2e plaats tot nu toe! Dus met nog eentje te gaan stonden
wel al op het podium!! En voordat we wisten welk plekje precies, werd ons geduld
flink op de proef gesteld. De sleepwagen bleek defect. Er was een lager los
gekomen en een as krom gegaan. Daardoor de aandrijfketting gebroken. Gelukkig
was het na een half uurtje provisorisch gefikst. The Riddle spaarde hem niet en
ging hard weg met gruwelijk veel toeren. Iets te veel van het goede, want ook
daar klapte de belt er af na een vette backfire. 52.95 stond er op de
lichtkrant. Dus Gompie op 2!!
Na een aantal jaar van sukkelen is het dan toch eindelijk weer gelukt.
Ondanks dat de motor niet 100% was. Stel je voor wat er was gebeurd als alles
goed had gelopen...
Er werd druk gespeculeerd over het uitvallen van verschillende cilinders.
Dat was zichtbaar door de witte pluimen die er op stonden, en ook de datalogger
liet zien dat er niet veel vuur meer uit kwam. Bougie kapot? Slechte bougiekabels, sommigen waren van mening dat onze trouwe
Jacobs ontsteking niet meer zou voldoen. Thuis gekomen bleek de isolatie van de
bobine kabels versleten te zijn. De linker ontsteking werkte waarschijnlijk niet
meer waardoor de motor maar op 1 van de 2 ontstekingen liep. Tja... en dan gaat
het vuurtje wat moeilijker aan. Verder blijkt de oliepomp problemen te hebben.
Vroeger hadden we maar weinig oliedruk. Nu is de passing van de motor beter (dus
hogere oliedruk) en kan de pomp het niet meer aan. 't is altijd wat... zullen we
maar zeggen.
Anyway, die cup en die bloemen nemen ze ons niet meer af dit jaar!!
|
|
Als dan die slang er af klapt,
is het toch wel fijn dat er
alleen maar water gebruikt wordt
voor de koeling.
Het had er anders uit gezien
als er methanol in zat! |
Mooi balansje, dacht ik zo |
Flink doortrekken |
Lekkere plooien in de banden dus zat grip |
De onboard van de finale run |
En weer terug onder luid applaus |
De finale run |
De onboard van run 1 |
|
Die dikke meteor heeft
toch echt 2 vonkjes nodig.
Zo blijkt maar weer. |
Winterwerk 2013/14
Betrouwbaarheid. Dat is waar deze winter voornamelijk aan gewerkt wordt.
Behalve dat gaat de hele trekker uit elkaar en wordt er een motor op een nieuw
blok gebouwd. Alles wordt schoongemaakt nagekeken en.. gepoetst. Want het oog
ook wil ook wat.
Het eerste werk was proberen een kop te versterken door er een aluminium
plaat op te lassen. Hier kunnen de cilinderbussen dan beter op vastgemaakt
worden. Helaas mislukte dit door het scheuren van de kop. Dus werden de koppen
van 2013 aangepakt. De koppen werden een voor een op een frame vastgemaakt en de
verschillende gaten waar ooit koelwater door stroomde worden dichtgelast.
Hierdoor kunnen we de bussen met meer bouten vastzetten. Voorheen waren dat er 2
aan iedere kant, die nogal ver van de rand stonden. Nu komen er meer en ook
dichterbij. Hopelijk blijft het dan beter vast en dicht zitten. De randen waar
de bussen op staan worden preventief opgelast. Het hele spul gaat daarna op de
freesbank om gevlakt en gekottert te worden.
Het blok dat eind vorig jaar is klaargemaakt, kan nu gebruikt worden om een
nieuwe motor op te gaan bouwen. Alle aanpassingen van eerdere jaren komen hier
ook weer op, zoals extra oliekanalen voor de krukas en de vergrote krukasbouten.
Opgelaste cilinderkop |
Een blote krukas.
De custom made drijfstangen zien er nog mooi uit. |
Het begin van de voorkant. |
Gaat 'ie goed Frank?
Ik frees van wel ! |
De zuigertjes zitten er weer aan |
De koppen met de nokkenassen er weer op |
Bling bling |
|
|