Nieuws 2014

Kijk voor het heetste Gompie nieuws op
<< 2013 2015 >>

Made

Deze wedstrijd staat ook wel bekend als Made's Powerweekend. En met recht een weekend (of eigenlijk lang weekend) vol power. Midden in de super gezellige 3 dagen mochten wij aantreden voor op baan 1. Het weer en de sfeer waren al super en ook onze baan ligt er mooi bij. Niets werd aan het toeval overgelaten qua wedstrijdverloop, want we werden al vroeg naar het parc ferme gehaald. René had zijn nieuwe pyjama nog niet eens aan! Toch kwam alles goed, zodat we klaar stonden om halverwege de klassen op de baan te verschijnen. Deze keer reden we mee met het Eurocup gebeuren. Tegenwoordig is dat niet zo dik meer als vroeger, maar toch reden er een aantal buitenlanders mee. Naast wat de Scandinaviers hadden hun "luidruchtige" familie meegenomen, maar ook het oostenrijkse Hot Iron team was met het hele gezin naar Made gekomen. Bijna traditioneel in Eurocup klassen staat de sleepwagen wat aan de lichte kant bij de proeftrek. Ook de tweede run ging eigenlijk gevaarlijk snel. Ondanks aandringen van de gebroeders Dingerink werd de kar niet verzet. Gevolg was dat de sleepwagen zo goed als dwars over de baan, bijna tegen de bult tot stilstand kwam. Niet echt veilig, maar wel leuk voor de show. The Riddle en Little Rascal maakte gevaarlijke bokkesprongen.

Ook wij moesten dus rekening houden met een riskante run. Wat ons betreft kan die beter wat zwaarder staan, want als je een klein misstapje maakt onderweg, schoffelt die kar je zowat onder de grond. Dus René ging van start en ging snelheid maken. En het was een mooie snelle start deze keer. De trekker ging wel wat schommelen, maar bleef redelijk stabiel. De neus ging flink de lucht in, maar ook dat herstelde zich weer. De Meteor brulde het uit van plezier en de Gomp ging vlot richting de 100 meter lijn. Ineens leek het mis te gaan met de motor, want hij begon te sputteren en viel uit. Het leek wel of de ontsteking was verlopen. Almer snelde er heen en ging vervolgens lelijk onderuit. Hij was effe vergeten dat de waterinjectie nog stond te sproeien en die had de baan behoorlijk glad gemaakt. Al snel bleek het euvel gevonden te zijn. Geen mechanisch mankement, maar een iets te overmoedige René de Bruijn. "Ik dacht dat ik er al was!". Was de reactie. Omdat de run zo bloedje snel ging en hij dacht het 100m bordje voorbij te zijn, had hij rustig aan het gas dicht gedaan. Goed bedoeld, want de Gompie maakte een zachte landing. Alleen... net iets te zacht. Het bordje bleek niet echt op de 100m vanaf het startpunt van de run te staan. Maar eigenlijk op 99.97 meter. Kortom... een vergissing van 3cm.

Nou ja... helaas dus geen finale run voor ons en een zevende plaats. Gelukkig is eigenlijk alles aan de trekker nog heel. Behalve dan de Racepak, want die doet eigenlijk helemaal niets meer na 10 seconden Gompie geweld. Iemand zonder V12 nog interesse?

Foto's: Kevin Trumpp

 

 

Oudenhoorn

Met de schade na Stroe hersteld werd de boel klaar gemaakt voor een thuiswedstrijd. Het team, sponsors, familie en vrienden waren massaal afgereisd naar de andere kant van de Rotterdamse haven om in de polder bij Oudenhoorn te komen kijken. Niet alleen kijken, maar ook flink uitwaaien. Er stond een fris windje van zee.

Het gesprek van de dag was de nieuwe NTTO sleepwagen. Voorlopig Keep Moving Orange genoemd, vanwege zijn kleur. Bauer was mee over gekomen om hem hier te testen. Al met al waren de deelnemers best tevreden. Hij trekt lekker licht weg en remt toch flink aan het eind. Er werd een mooie wedstrijd neergezet, zonder al te grote problemen. De mini klasse deed het als tweede klasse met de bekende No Mercy. Er werden prima runs neergezet op het strakke baantje. Alles ging volgens planning, maar eenmaal in het parc fermé gezet, kwamen toch nog een verrassing tegen. Het zonnetje was niet echt heel warm, maar toch genoeg om het linker voorbandje te laten klappen. Ineens zakte de Gomp door zijn hoefjes. Gelukkig hebben we een reserve setje op stand-by dus die was er snel genoeg onder gezet. De hulp van het til-sleepsysteem van een sleeptrekker vergemakkelijkte de pit-stop. Toch zonde, van zo'n splinternieuw bandje!

Gelukkig waren we ruim op tijd om op de baan te verschijnen. Aan Almer de eer deze keer. In zijn nieuwe racepak (nee... niet de datalogger, maar een nieuwe pyjama) nam hij plaats op de bok. Na de wilde toestanden in Stroe, werd het knap spannend. Helemaal met zo veel bekenden langs de baan. Almer ging vlot op het gas en de trekker begon behoorlijk naar links en rechts te schommelen. Toch hield hij het rechte spoor en bleef de boel onder controle. Ineens was het over! De motor stopte er volledig mee. In eerste instantie was niet helemaal duidelijk wat aan de hand was. Brandstof, ontsteking? Er werd nog snel achterop gekeken of de noodstop er misschien uit was, vanwege het schommelen. Dat was het ook niet. De oplossing werd voor op de motor gevonden. De inlaatpijp was los gekomen van de procharger. De slangklem was nog extra aangedraaid, maar toch schoot de slang er af. De ribbels zijn waarschijnlijk toch te glad. Of de druk te hoog...

In ieder geval was de trekker snel tot stilstand gekomen na een snoekduik rond de 70 meter. Er werd 71.09 gemeten. Niet al te best, maar toch nog genoeg voor een zesde plaats. Dat geeft de burger moed, want hij had nog gang genoeg! 14 meter voor ons was het Exception en daarvoor gingen er nog 4 over de 100 en 3 over de 110 meter. In de finale was het Butter Let's Try die 3 hemis voorbij ging. Het waren maar kleine metertjes verschil , maar wel hele mooie!

Bij ons kon de trekker wederom achteruit de trailer in. De links voor was het wiel met fusee en al afgebroken. Sturen zat er dus niet meer in. Met hulp van Rob's collega met een shovel, was het klusje makkelijk geklaard. Ook links achterop zat de boel in elkaar. Dat wordt dus weer frezen en lassen voor Made. Voor koppelingen op de inlaatbuizen worden verstevigingen gemaakt, zodat de slangen er niet zomaar meer af gaan. En dan de Racepak datalogger... Wederom een drama. Alles opgenomen, behalve de run zelf.

De kids gingen vroeg met mams mee naar huis, maar voor de rest van het team... Werd het toch nog gezellig... die hebben waarschijnlijk de zon nog zien op komen in Oudenhoorn.

Hier de uitslagen en puntenstand.


Een fris windje en een fijn zonnetje.

Pit Stop!

Film van de hele klasse

Onboard beelden

Plop! zei die

Toch nog redelijk netjes afgebroken.

Met die snoekduik kwam er toch een
klontje baan mee de procharger in.
Beetje water er bij en je krijgt dit!

De nieuwe bandjes zijn niet iets kleiner,
maar helaas wel even zwaar.

Stroe

Na een aantal keren oefenen met goede en mindere resultaten begin dit jaar, ging het nu om de echte knikkers voor het NK 2014. Wat vóór Füchtorf nog niet klaar was, dat was nu allemaal in orde gekomen. Nieuwe, maar vooral lichtere en sterkere aandrijfassen zijn er gemaakt. De steekassen zijn nu hol en ook de wiebelende aandrijfas van de pro-charger is nu een holle pijp. Weer wat kilootjes kunnen besparen dus. En natuurlijk 1001 dingetjes die je aan de hand hebt. En moest er het nodige gepoetst en geschrobd worden om de Duitse klei overal af te halen. Door Frank werden de assen in Maasland nog voorzien van nette messing en kunststof dopjes. Dit om de as op zijn plaats te houden in de achteras en te voorkomen dat ze vollopen met olie.

Hoewel de wedstrijd pas later op de dag begon, moesten we toch vroeg op pad. We begonnen als eerste klasse en ook de Racepak datalogger had inmiddels een retourtje Dronten/USA gehad en zou daar overhandigd worden. Dus snel aan de bak om hem in te bouwen en weer geprogrammeerd en getest te worden. Alles netjes op tijd en we konden naar het parc fermé. Aldaar startten we midden in de klasse en dus werd er warmgedraaid. De omstandigheden van vandaag waren op zijn zachtst gezegd... "Uitdagend". Op beide banen was de grip .... wisselend. Soms had je wel, soms had je niet. De avond er voor hadden de zware trucks en standaardklassen gereden. Zij hadden op 1 of ander manier vreemde sporen achtergelaten. Iedereen had moeite om goed weg te komen en dan vooral de balans te houden. Tja.. en op dat soort banen... Dan weet je nooit wat die Gompie gaat doen. Soms als een kogel.. maar nu dus niet.

Geluk bij een ongeluk was dat we alsnog een proeftrek hadden. Het kostte het sleepwagenteam ook de nodige moeite om de kar af te stellen. Ook de had weer wat veranderingen achter de rug. René had al snel in de gaten dat "Het hem niet ging worden" en stopte voordat er meer mis ging. 6 plaatsen verder en de trekhaak en bandenspanning wat aangepast, probeerden we nog eens. Dit keer ging hij goed weg en bleef het neusje mooi hangen. Op de beelden van de go-pro camera kon je zien dat de combinatie rechtsaf in een spoor getrokken werd. Het linker wiel verloor zijn grip, de neus tikte de baan aan en zo ging het van kwaad tot erger. In een flits had de Gomp - met René in de stoel gebonden - de nodige klappen op de baan gemaakt. De hele dag was het (helaas) smullen voor de fotografen langs de baan. Op de fotoseries van de heren zie je pas wat er in een paar tellen gebeurt met trekker en rijder. Gelukkig (of eigenlijk.. helaas) waren we vandaag niet de enige met schade en viel het bij ons gelukkig mee. Het aantal compleet gesneuvelde motorblokken is niet op 2 handen te tellen. Wisseling van grip en de bijbehorende te hoge toerentallen zijn meestal snel fataal.

Bij ons was de schade beperkt tot 2 kapotte voorbanden en de stuurinrichting. Een flinke deuk in de linker achtervelg en een van de steigerbegrenzers was gebroken. Gelukkig had René niet meer dan een beetje stijve nek. De Racepak deed het dan wel, maar had een kapotte oliedruk sensor. Aan de gegevens hadden we niet zo veel, gezien de korte en onstuimige run.

Thuis gekomen gingen we weer druk aan de slag en daar werd ook de pro-charger nog maar even open gemaakt. Wederom was het kleine lager van de impeller as versleten. Dit half-hoekkcontact lager is niet in staat om de speling van het grote lager op te vangen. Door wat meer voorspanning te geven hopen we dat hij zijn werk als gedeeltelijk axiaal lager beter kan doen. Ook het spatboard had een tikkie gekregen. Was het eerder de rechter kant, nu de linker. Gek genoeg staat hij nu dus weer "recht".


Licht aan het eind van de tunnel.

Laat maar draaien...

Messing dopje aan de éne kant.

En een kunststof om het dicht te maken.

Poppetje gezien, kassie dicht.

Toch best handig zo'n haakie d'r an.
Dan kan je zelf op je gemak naar
de weegbrug schuifelen.

Begon best aardig met de foto van Schizo.

Serie van Kevin Trumpp...

Bonk 1

En weer omhoog

Bonk 2

en geland

En een rijtje van Rudy Linthorst
vanuit een andere hoek


 


 
 

Mr. Jo had de meest spectaculaire van het stel.

 
 

Onboard de eerste run

Onboard tweede run

De hele klasse

Flinke deuk links achter

En nog meer ellende in die hoek

Links voor al niet veel beter

Flink gewokkeld deze!

Dus dat wordt weer oude velgjes schoonmaken.

Gelukkig hebben we gekwalificeerd personeel.

Het lijkt er aardig uit te zien,
maar zo voelt het niet.


Maar toch is de binnenring en zijn de
kogels flink versleten in een korte tijd.
 

Füchtorf (D)

Al snel na ons bezoekje in 2013 werden we weer gevraagd om ook dit jaar naar Duitsland te komen rijden bij onze V12 vrienden. Zo gezegd, zo gedaan en in de stromende regen werd de rit op zaterdag avond vanuit Maasland gestart. In het donker en in de nog steeds stromende regen kwam de trailer het terrein op rijden.

Voor die tijd moest er wel weer het nodige gebeuren in de werkplaats. Zoals op de foto's van Ahoy te zien was waren er de nodige "assies" gesneuveld. Er moest dus weer heel wat gedraaid, vertand en gehard worden. Dat die werkzaamheden niet vanzelf gaan, bleek wel weer, want we reden met een voorlopige oplossing.

Ook in de werkplaats van het Green Monster team werd er nog hard gesleuteld aan de V12's van het merk Allison. Ook daar gaat niet alles vanzelf. Het team is nog druk aan het experimenteren met de superchargers van zowel Allison als de Procharger zoals wij die hebben. Ook zij kennen inmiddels de problemen van lagering, aandrijving en de tandwielen. Zodra het op topsnelheid gaat, gaat alles kapot. Op zaterdag werd er getest met een grote kopie van de procharger impeller in een aangepast Allison huis. Helaas liep ook hier het axiaal lager kapot, zodat 's avonds alles weer naar de standaard teruggebouwd moest worden. Vol bewondering keek het Gompie team mee naar de plannen die het team heeft voor een SUPER charger. Met het goede van de procharger en het grote van de Allisons. Ook werd er druk gepraat over cilinderbussen, lagers en wat er zo allemaal nog meer ontwikkeld wordt voor de V12's.

Na "een paar" biertjes gingen we de feestschuur in en weer "een paar" biertjes later werden de tent en henger weer bevolkt. De kinderen waren inmiddels al lang onder zeil na een paar uurtjes ravotten op het terrein.

's Morgens gingen de oogjes voorzichtig aan open en genoten we van het traditionele ontbijt van Lex en Aad: Tosti's en een gebakken eitje met spek. Een goede voedingsbodem voor een drukke dag zou je zeggen. Helaas bleef de regen maar aanhouden en bij de rijdersvergadering werd besloten er het beste van te maken met maximaal 1 run. Na de nodige regenpauzes begon het toch droog te worden en werd er een aardige wedstrijd neergezet. De baan werd al maar beter, maar het was soms meer geluk dan wijsheid.

In de loop van de middag waren we met de mini klasse aan de beurt. Inmiddels is het Duitse deelnemersveld aardig gegroeid en zijn er ook dit jaar weer nieuwe bij gekomen. De meest herkenbare is de Thor. Dit is de vorige Riddle uit Nederland. Ook de oeroude Ty Rex was er weer bij. Alleen niet even competitief met zijn Caddilac op benzine. Behalve wij, waren ook Exception en Vampire aanwezig.

Allemaal hadden we moeite met de baan. Er was gewoon te weinig grip voor de machines. Op die momenten zijn het de jongens met net iets minder vermogen die goed presteren. Een dikke pluim dus voor Exception die een run uit het boekje maakte. De Thor ging goed weg en maakte veel snelheid. Toch zat die bijna 25 meter achter. En dan wij... Je weet het nooit met die Gomp... Het zou een moeilijke klus worden voor Almer en dat werd het ook. Nadat het gas er op ging, ging de neus als maar op en neer. Er was wat dat betreft geen balans in te krijgen. Toch werden er aardig wat meters gemaakt om in de middenmoot te raken. Helaas was Almer zo druk om hem in het gareel te houden, dat hij al buiten de baan stond voor hij het in de gaten had. En da's nou pech! De teleurstelling was goed af te lezen op het gezicht van "The voice of Tractor pulling" Ulf Schackenberg. Oaahhh... Gompie ist aus der Bahn gefahren... Schade!

Het goede nieuws is wel dat het motortje goed liep en dat er geen noemenswaardige schade is. Helaas wel weer speling op de procharger aandrijving. Vampire heeft niet gereden. Die wilden geen risico nemen op deze baan. Groot gelijk.

Ondertussen wordt er weer hard gewerkt in de Maasland, Veghel en Neede. "Assies" is wat er gemaakt moet worden. Zo licht en sterk als mogelijk. Er wordt zelfs over titanium gesproken!


Nog druk aan de arbeid

Daar past een aardige waaier in!!

Met een beetje hulp, kom je er wel.


Eetzuhh...

Een beetje modder doen we niet moeilijk over.

En het zit er weer op.
Een mooie fotoserie van JanWerner's!

Onboard filmpje

Filmpje van langs de kant
 
     

Uitslag

Pos Tractor Land 1e Run
1 Exception NL FP
2 Thor D 77,65
3 Next Chapter D 61,67
4 Ghost Buster I D 57,93
5 Ghost Buster IV D 57,39
6 Catweazle II D 54,90
7 Crazy Horse D 46,52
8 Ghost Buster III D 34,83
9 Ty Rex D 24,70
10 Gompie NL disq
11 Vampire NL --

 

Ahoy

Onze winterse thuiswedstrijd. En dat was duidelijk te merken bij de NTTO administratie. De kaartjes voor "De Gompie" vlogen de deur uit. Niet alleen familie en vrienden, maar vooral veel van onze sponsors kwamen een kijkje nemen in de Ahoy. Het geduld werd ze aardig op de proef gesteld, omdat we pas laat op de dag aan de beurt waren. Daar bovenop kwam dat de klassen nog wat werden verschoven, dus werd het nog later. Niet dat men zich hoefde te vervelen, want er werd een prima wedstrijd neergezet in het Rotterdamse sportpaleis. Ook wij hoefden ons niet te vervelen, want zowat de hele dag liep er een cameraploeg met ons mee. De beide heren van het BNN programma "De Social Club" Presentator Jelte Sondij en zijn cameraman Sjoerd Vogel hebben voor het programma al heel wat beleefd, maar tractor pulling was toch wel heel indrukwekkend voor de mannen. De hele dag hebben we verschillende opnames gemaakt en interviews gedaan en weer overgedaan en nog een keer. Na het advies om oordopjes in te doen in de wind te hebben geslagen en Screamin' Bobcat voorbij kwam, hebben ze toch maar iets in hun oren gedaan. Onder de indruk waren ze in ieder geval zeer zeker toen ze bevestigden dat je tractor pulling niet alleen ziet en hoort, maar ook ruikt en voelt.

Na vele uren werd de trekker over de weegbrug heen gehaald en stonden we klaar om warm te draaien. Dat liep allemaal vlekkeloos en de motor liep prima. De klasse opende met een snoeiharde full pull van Lambada. Er werd beweerd dat de sleepwagen niet zwaarder kon, maar gelukkig kon de klasse goed geremd worden. Er werden verschillende mooie runs neergezet. Iedereen wachtte op de mini van de Amerikaanse Bauer familie. Het ding ging bruut van start, maar kon de neus niet laag genoeg houden. Met half gas kreeg de motor een backfire en was het over. Ja en bij ons... ging het ook niet goed. René kon goed op het gas en de motor brulde het uit. Er werd flink toeren gemaakt en de snelheid kwam er goed in. Balans dik in orde tot... ineens de verbinding tussen motor en achterwielen het opgaf. René was gelukkig snel met het gas dicht, maar de motor heeft wel de toerenbegrenzer aangetikt op 4500 toeren. Gelukkig landden de voorwielen goed en was er verder geen zichtbare schade. Raadselachtig werd er gedacht aan de oorzaak terwijl de Gompie weggesleept. De achteras draaide nog goed, dus dat was het deze keer niet. Uit de versnelling dan?
Jelte en Sjoerd waren nog meer teleurgesteld dan wij zelf. Heel de dag leef je er naartoe, en dan mislukt het. Tja... dat hoort bij de sport. Biertje dan maar?

De klasse ging verder, waarbij we toch niet de enige met pech waren. Wim Dingerink klapte de blower belt er af en in de finale nog eens. The Riddle had de zaken voor elkaar en werd eerste. Vampire heeft de smaak nu ook te pakken en zat er strak achter. Een mooie prestatie was er voor Hans Groenheide die derde werd.

De maandagavond er op werd de aandrijflijn uit elkaar gehaald. Na het verwijderen van de bellhousing was de oorzaak snel gevonden. De prise as was finaal afgebroken bij het lager. Dat wordt dus een nieuw "assie" maken. Maar... we moesten nog een as maken. De aandrijfas van de procharger was de afgelopen week al niet fris bevonden. Er zat een slingertje in. Die is rechtgedrukt en op hoop van zegen weer gemonteerd. Nu bleek dat hij er niet beter van geworden was. De as was getorst, zoals aan de balanceergaatjes te zien was. Die waren ooit rond. Nu ovaal. Ook de spline had het zwaar. Dat wordt een nieuwe as dus. Ook de procharger voelde niet goed aan. Dus ook maar open gehaald en daar bleek een lager verbrand.

Eind april staat Füchtorf in Duitsland gepland, dus er is nog tijd om het te herstellen. Daarnaast proberen we de nieuwe nokkenassen te monteren en daar uit te proberen. De trekker gaat altijd heel hard weg, maar zakt in aan het eind. Hopelijk weet hij het beter vol te houden met een nieuwe timing van de ademhaling.

De uitslag
Pos. Tractor 1e Pull 2e Pull
1.   The Riddle FP 55.36
2.   Vampire FP 54.61
3.  Little Rascal FP 50.06
4.  Butter Let's Try FP 49.98
5.  Cat Weazle (D) 51.88 -
6.  Burning Baby (S) 45.16 -
7.  Gompie 23.04 -
8. Gencom Lambada 8 20.33 -

Klaar voor de lange... reis

René in de spotlight.
(Hij was niet de enige, maar ik had geen selfie gemaakt)
|
Cameraman Sjoerd in actie.

Ben je gespannen?

De hele mini klasse 

Onboard opname

Jan Bakker was de enige met een oplettende vinger.
Hij schoot deze foto op het moment van neerstorten.

Dwars af!

Niet meer origineel

Nu met ovalen gaten.

En weer een lager opgestookt in de pro-charger.
 

Zwolle

Na een - altijd te korte - winter vol met werk was het dan weer zo ver. De Gompie mocht voor het eerst weer de baan op. We moesten vroeg op, want we reden als eerste klasse van de dag. De reis ging goed en nadat we een mooi plekje hadden gevonden in de hal, konden we meteen weer naar buiten om warm te draaien.

Niet dat het vroor, maar het was toch behoorlijk koud. Het kostte moeite om de motor een beetje op temperatuur te krijgen. Een paar cilinders van de B bank wilden niet echt op gang komen. Na een tijdje was het wel goed en kon de motor onder een dekentje warm gehouden worden. Op naar de weegbrug. 980! Dat was even schrikken. De brug werd eerst opnieuw op 0 gezet en nadat de Gomp er voor de tweede keer op stond, klopte het wel en mochten we verder.

Inmiddels was de IJsselhal al lekker volgelopen en werd de wedstrijd geopend met een paar flinke knallen van het carbid schieten. Even later begon het echte herrie maken met de eerste mini. Wij zaten halverwege de klasse waarbij de eerste FP al was neergezet door Let's Try. Aan Almer de taak om dat te evenaren. Helaas kwam hij een kleine 3 meter te kort. Nou ja, helaas... Na de runs van onder andere The Riddle met een Full Pull, hadden we de derde beste afstand! En dat betekende dan we mee mochten doen in de finale van minimaal 4. Het waren tenslotte 2 FP's en de twee beste. Gert Dingerink zat vlak achter ons, en mocht ook meedoen. Geluk bij een ongeluk voor beide, want bij hem vloog de blower belt er met een klap af, en Álmer werd ook even geföhnd! Één van de 2 rode bochten in het inlaatsysteem vloog er af, waardoor hij sneller stilstond dan gepland. Er had mogelijk nog wel een FP in gezeten.

Dus snel naar buiten om bij te tanken en de slang er weer op te klemmen. Deze keer werd hij een tikkie vaster gezet. Na een flinke herprogrammering werkte de Racepak datalogger nu ook en konden we de resultaten bekijken. Cilinder B6 werkte niet echt mee en behoeft dus aandacht thuis. Voor de rest alles prima en kon hij weer richting baan.

Let's try deed het opnieuw heel goed met 81.69. Gert herhaalde zijn run, want opnieuw klapte de belt er af bij 80.14. En dan wij... Hoewel de grip de eerste 15 meter ver te zoeken was, ging Almer toch redelijk vlot op het gas. En daar ging de Gompie weer. Als een kogel! Ondanks de kortere trekhaak een perfecte balans. Onderweg begon de B bank en later ook de A bank toch te pluimen. Verschillende cilinders deden niet meer mee. Bijna buiten adem kwam onze Meteor tot stilstand op 81.24. 2e plaats tot nu toe! Dus met nog eentje te gaan stonden wel al op het podium!! En voordat we wisten welk plekje precies, werd ons geduld flink op de proef gesteld. De sleepwagen bleek defect. Er was een lager los gekomen en een as krom gegaan. Daardoor de aandrijfketting gebroken. Gelukkig was het na een half uurtje provisorisch gefikst. The Riddle spaarde hem niet en ging hard weg met gruwelijk veel toeren. Iets te veel van het goede, want ook daar klapte de belt er af na een vette backfire. 52.95 stond er op de lichtkrant. Dus Gompie op 2!!

Na een aantal jaar van sukkelen is het dan toch eindelijk weer gelukt. Ondanks dat de motor niet 100% was. Stel je voor wat er was gebeurd als alles goed had gelopen...

Er werd druk gespeculeerd over het uitvallen van verschillende cilinders. Dat was zichtbaar door de witte pluimen die er op stonden, en ook de datalogger liet zien dat er niet veel vuur meer uit kwam. Bougie kapot? Slechte bougiekabels, sommigen waren van mening dat onze trouwe Jacobs ontsteking niet meer zou voldoen. Thuis gekomen bleek de isolatie van de bobine kabels versleten te zijn. De linker ontsteking werkte waarschijnlijk niet meer waardoor de motor maar op 1 van de 2 ontstekingen liep. Tja... en dan gaat het vuurtje wat moeilijker aan. Verder blijkt de oliepomp problemen te hebben. Vroeger hadden we maar weinig oliedruk. Nu is de passing van de motor beter (dus hogere oliedruk) en kan de pomp het niet meer aan. 't is altijd wat... zullen we maar zeggen.

Anyway, die cup en die bloemen nemen ze ons niet meer af dit jaar!!


Als dan die slang er af klapt,
 is het toch wel fijn dat er
alleen maar water gebruikt wordt
voor de koeling.
Het had er anders uit gezien
als er methanol in zat!

Mooi balansje, dacht ik zo

Flink doortrekken

Lekkere plooien in de banden dus zat grip

De onboard van de finale run

En weer terug onder luid applaus

De finale run

De onboard
van run 1

 

Die dikke meteor heeft
toch echt 2 vonkjes nodig.
Zo blijkt maar weer.

Winterwerk 2013/14

Betrouwbaarheid. Dat is waar deze winter voornamelijk aan gewerkt wordt. Behalve dat gaat de hele trekker uit elkaar en wordt er een motor op een nieuw blok gebouwd. Alles wordt schoongemaakt nagekeken en.. gepoetst. Want het oog ook wil ook wat.

Het eerste werk was proberen een kop te versterken door er een aluminium plaat op te lassen. Hier kunnen de cilinderbussen dan beter op vastgemaakt worden. Helaas mislukte dit door het scheuren van de kop. Dus werden de koppen van 2013 aangepakt. De koppen werden een voor een op een frame vastgemaakt en de verschillende gaten waar ooit koelwater door stroomde worden dichtgelast. Hierdoor kunnen we de bussen met meer bouten vastzetten. Voorheen waren dat er 2 aan iedere kant, die nogal ver van de rand stonden. Nu komen er meer en ook dichterbij. Hopelijk blijft het dan beter vast en dicht zitten. De randen waar de bussen op staan worden preventief opgelast. Het hele spul gaat daarna op de freesbank om gevlakt en gekottert te worden.

Het blok dat eind vorig jaar is klaargemaakt, kan nu gebruikt worden om een nieuwe motor op te gaan bouwen. Alle aanpassingen van eerdere jaren komen hier ook weer op, zoals extra oliekanalen voor de krukas en de vergrote krukasbouten.


Opgelaste cilinderkop

Een blote krukas.
De custom made drijfstangen zien er nog mooi uit.

Het begin van de voorkant.

Gaat 'ie goed Frank?
Ik frees van wel !

De zuigertjes zitten er weer aan

De koppen met de nokkenassen er weer op

Bling bling
   


<< 2013 2015 >>

Terug