Nieuws 2013

Kijk voor het heetste Gompie nieuws op

Bakel

De laatste alweer! Wat is het toch weer snel gegaan. Maar ja, zoveel wedstrijden waren het er nou ook niet dit jaar. Gezien de kinderziektes van afgelopen jaar, zou het in Bakel eigenlijk allemaal moeten passen. En dan... werkt het weer weer niet mee? Dat zal je net zien. Regen en regen.

Toch kon er een aardige wedstrijd worden neergezet. Er was eigenlijk ook tijd genoeg met 2 sessies. De baan was best te doen en er werden mooie runs neergezet. Het podium stond dan wel weer vol met V8 materiaal. Lambada, Vampire en The Riddle, maar... na een run uit het boekje kwamen wij zelf uit op nummer vier. Dat hebben we wel vaker gedaan dit jaar, maar nu zaten we er maar 50 centimeter achter!
René ging vlot weg, de neus kwam omhoog en zakte weer tot het perfecte punt. Met de wieltjes net iets van de grond werd een strakke run neergezet.

Het hele jaar zaten we er dicht tegenaan met vierde en vijfde plaatsen. Tussendoor ging het wel eens mis, technisch of qua balans. Ook kregen we zulke plaatsen cadeau, vanwege de pech van andere teams. Dit keer ging het hard tegen hard en het lukte gewoon zonder de ruim 10 meter verschil met de top.
In de eindklassering hebben we het ook zeker niet slecht gedaan. Met maar 10 punten verschil op de nummer 3 mogen we niet klagen. Wel jammer dat we qua EK kwalificatie weer net naast de pot piesen.

De bandenwissel had zeker bijgedragen aan deze klassering. Er hoefde niet meer hard geremd te worden. Zo zie je maar dat de éne band de andere niet is. Blijkbaar kwamen ze van verschillende series of zo. Toch wil de prestatie van vandaag niet zeggen dat we deze winter achterover kunnen gaan leunen. De motor - en dan vooral de cilinderkoppen - blijkt niet betrouwbaar. Hij kan best vermogen maken, maar als het er op aan komt, dan blijven de cilinderbussen lekken langs de kop. Met als gevolg de welbekende vuurshow aan de zijkanten. De hele trekker zal opnieuw worden opgebouwd met vooraf opgelaste koppen. Ook de bevestiging van de bus op de kop zal worden aangepast. Het is te hopen dat we dan echt gas kunnen gaan geven in 2014.

Na regen komt... Tractorpulling!	Lekker stabiel onderweg	Met een top balans naar een mooie afstand

De eindstand

Alphen

Door de rain-out van vorig jaar was dit onze echte eerste keer in Alphen (NB). Na wat gedoe in de TWD klasse moesten we wat eerder aan de bak dan gepland. Alles stond inmiddels klaar, dus konden we zo naar het parc fermé. Hoewel de baan in eerste instantie wat raar deed, bleek hij toch in goede conditie te zijn. Er werden best mooie runs neergezet. Die van ons ging qua balans prima, maar recht ging die trekker niet echt. René zette hem in Lochem bijna en helemaal buiten de baan, maar ook Almer wist hem maar net binnen te houden. Met alle kracht werd er geremd met het rechter wiel om te voorkomen dat hij over de lijn ging. En dat ging maar net goed. Het was dat Dré de sleepwagen helemaal rechts had gezet, zodat Almer net tegen de linker zijlijn uit kwam. Helaas betekent dat wel flink wat meters inleveren in een pittige competitie. Toch gingen er niet echt veel aan ons voorbij en eindigden we op een (alweer) vijfde plaats. De volgende zat 11 meter voor ons. Wie weet waar we terecht kwamen als er niet geremd hoefde te worden... En daarmee staan we nog steeds op een vierde plaats in de competitie met 9 punten achter The Riddle.

Ergens moet er toch niets niet goed zitten in de achteras of de wielen. De achteras werd thuis meteen uit elkaar gehaald, maar daar was eigenlijk niks aan te zien. Geen beschadigde tandwielen of lagers. Toen de wielen er eenmaal af waren en de lucht uit de banden, was te zien dat de éne band meer inzakte dan de andere. Blijkbaar is de band beschadigd en heeft minder grip dan de andere. En dan kan je remmen tot je een ons weegt, maar daar is niks mee te beginnen. Dan maar weer het oude setje er op, want daarmee ging hij altijd mooi recht.

"En as die as dan toch uit mekaar leg..." Dan meteen maar een ander kroon en pion setje er in. Met 15 km minder wielsnelheid kan de motor nog meer toeren (vermogen)maken. En met meer toeren, komt er nog meer lucht uit de procharger en past dat weer beter bij de vele brandstof die er in gaat. Aan snelheid en grip geen gebrek met de setup van frame en aandrijflijn die we nu rijden, dus dat zit wel goed. Het pionlager zag er ook nog prima uit, dus "Gas op die lollie"
De aluminium remschijven worden vervangen door stalen exemplaren. De rechter was al om zeep, dus er moest toch iets nieuws komen. Deze stalen zijn wat beter geschikt voor de lichtere remklauwen die we van eerder hadden gemonteerd als gewichtsbesparing.

Remmen	Remmen!	REMMENNN!!!!
Vlak langs de lijn bij 95 meter.	Nieuwe schijf	Oude schijf
Langzamer setje 10km minder wielsnelheid	Nog langzamer setje. Nog 5 km langzamer	Planetair met nieuwe schijf er op.
Klapband! Die vonden we op een ochtend spontaan in de werkplaats.		Gompie in de Full Pull kalender 2014 Kijk op http://www.pullpullkalender.nl

Lochem

Op deze wedstrijd kwamen we er toch wel achter wat voor een vermogen zo'n halfgare achteras kost. Waar er eerder met moeite een 80 tot 100 meter gehaald werd, lukte het René deze keer om eigenlijk moeiteloos naar de 110 meter te rijden! Maar ja.. dat was dan ook meteen in 1 zin het goede nieuws.
Want voor het zo ver was moest er wel weer het een en ander gebeuren in de Maaslandse werkplaats. De tandwielen van de aandrijfbak voor het starten en de procharger waren kapot gegaan. Blijbaar was er een zegelring losgekomen, waardoor de tandwielen wegliepen. En op halve tandjes houdt hij het niet zo lang vol. En zo ging er een opdracht voor het maken van nieuwe tandwielen richting Neede, waar Bennie Vreemann weer een nieuw setje maakte.
Ook Frank kon weer aan de slag voor het draaien van een ring waar de startmotor op past. Die was ook beschadigd.

Alles was weer net op tijd af om naar Lochem te karren. Het was niet te heet vandaag door de bewolking die er was. Alle ingredienten voor een prachtige wedstrijd dus. Het werd een gezellig avondje tractor pulling. Zo tegen de avond konden wij aan de slag. Eventjes was er toch paniek in het parc fermé, omdat de startmotor niet paste. Een klein communicatieverschil tussen de heren De Bruijn en Klerks. "2 mm meer, of moest je nou minder?" Na wat creatief sleutelwerk van René ging met gerammel en gekraak de motor net aan rond en dus kon de Gomp warm draaien.

Gelukkig ging dat ook goed doen hij gestart moest worden voor de eerste run. We moesten als tweede en dus waren we de eerste die van drie met het nieuwe achteras lagerwerk. Gompie, Vampire en The Riddle rijden nu met hetzelfde soort lager, omdat allen problemen kenden. René ging goed van start en de neus bleef netjes iets boven de grond hangen. Hij kwam strak langs de linker lijn over de 110 meter. In het parc fermé wist René te vertellen dat dat eigenlijk niet de bedoeling was. Hij remde wat hij kon, maar hij trapte er dwars doorheen. Met flink pompen lukte het hem net niet te verzuipen.

Ergens hadden we toch een hele goede run, want er waren er heel wat die daar meer moeite mee hadden. Zo werd de Challenger gelanceerd bij het breken van zijn trekhaak. Bij Mission Impossible vlogen er diverse uitlaten af, maar toch wist die andere René met smaller geslepen bandjes een prachtige run te maken. Ook de achteras van Vampire bleef heel en met deze keer de goede kraantjes van het brandstofsysteem aangesloten vloog Kees over de 110 meter. Achteras nummer 3 kon te weinig vermogen uit de motor krijgen dus die bleef achter. Met Lambada en Butter Let's Try zaten er precies 5 in de finale. Een perfecte afstelling zou ik zeggen.

Als eerste mochten wij dus de finale rijden. Ook deze keer ging het spulletje goed van start, maar helaas wist René hem nu niet binnen de baan te houden. Bij een meter of 80 moest hij opgeven. Mission Impossible ging er bij 70 meter bijna uit aan de rechterkant en de rest vocht het uit rond vlak voor of vlak over de FP lijn. Vampire werd derde en 1 cm verder werd Let's Try de nummer 2. Wim Dingerink trok nog even door naar de 115 meter!!
Wij werden dus vijfde en staan daarmee vierde in het klassement met nog 2 wedstrijden te gaan.

Geen schade, maar wel een probleem met de remmen dus. De remschijf was flink heet geworden en beschadigd. Weer stof tot nadenken dus.
De Racepak had vandaag helemaal geen zin, dus daar zijn we ook nog niet klaar mee.

	Bij het uit de baan gaan sneuvelde er nog net een voorbandje. Dus moest er een shovel aan te pas komen om hem terug te brengen naar de trailer.

Putten

De dag na de wedstrijd in Eext had onze "thuissleutelaar Wurm" had idee opgevat om de motor zondag alvast maar uit elkaar te halen. De hele cilinderbank was er op de maandagavond vaste sleutelavond al af en dus kon er begonnen worden met het demonteren van de oliebuisjes, kleppen en het inlaatspruitstuk. Ook werd de achteras bekeken en kregen we wel het idee dat dit zo niet langer kan. Dus werd het SKF lagerboek er bijgepakt en werd gezocht naar alternatieven. Een "hoekcontactlager" moet er in was de conclusie. Maar ja.. dat betekent weer extra werk, want dat past allemaal weer niet. Diezelfde avond werd de Racepak aangepakt, want we hadden deze keer helemaal geen drukken kunnen meten. De meetkast was blijkbaar verhuist, want hij had een ander "adres" gekregen. De hele boek weer opnieuw ingesteld en de nodige tests gedaan. Aan de temperaturen heeft het voor de cilinderkop niet gelegen, want die waren laag genoeg. Het is blijkbaar echt een kwestie van het lekken langs de cilinderbus. Dinsdags kwam Frank een avondje meedraaien. Letterlijk, want onze vaste draaier Dré was op vakantie. De nieuwe houder voor de pionas werd gemaakt en ook werd de imiddels opgelaste kop weer gevlakt en passend gemaakt.

De rest van de week was het nog lang licht in de werkplaats om alles weer op zijn plaats te krijgen. Vrijdag kregen we het nieuwe pionlager, zodat op zaterdagochtend alles weer net op tijd klaar was voor de Beach pull in Putten.

Weer op het dunste plekje. Deze cilinder was nog niet kapot geweest.	Deze dus wel, maar ook al aan het lekken.	Aad lekker bezig met de kleppendeksels.
Oude metalen...	Koppie zo goed als kaal.	Half onthoofd.
Een ander soort lager	Want deze...	...kan bij 't oud ijzer.
Lassuhh	Op de bank

En op strand Nulde was het weer lekker weer. En dat betekent STOF, maar veel belangrijker... Veel publiek.
Het strand zat bomvol en de sfeer zat er prima in met Erik en Arco. En voor dat stof reden netjes trekkers rond om de boel nat te houden.
We konden als tweede klasse aan de bak, dus dat liep ook wel lekker. Hoewel er Europcups werden gereden, was het voor onze klasse alleen de Nederlandse ploeg.

De baan was wel een beetje opletten, de start was niet al te makkelijk. Toch werden er mooie runs neergezet in de klasse. Vooral Let's Try imponeerde. En wij... tja het zit dus gewoon niet mee. In de achteras zat nu weer "de snelle" tandwielset en om toch een beetje meer toeren te kunnen maken werd besloten de bandenspanning te verhogen. En dat... was niet zo'n goed idee samen met de trekhaak hoger te zetten. Almer ging aardig weg. Misschien te rustig, maar binnen een aantal meter was de Gompie al niet meer te houden. Het mag een wonder heten dat de voorwielen er nog aan zaten. Achter hadden we wel schade. Één van de stijgerbegrenzers was afgebroken. Een flinke tegenvaller na zo'n week van hard werken met z'n allen.

Over de uitslag zullen we het maar niet hebben, want zo'n negende plaats is geen feest. Gelukkig hadden we genoeg bier bij ons om de pijn te verzachten.

En als dat dan niet genoeg is.. Blijkt thuis bij het controleren van de procharger dat de tandwielset in de aandrijfbak om zeep geholpen is. Laten we het er maar op houden dat het bokken van de trekker en het op en neer gaan van het toerental daar de oorzaak van is. Weer werk aan de winkel dus.

Oh ja... er was ook nog goed nieuws! Eindelijk hebben we de GoPro camera weer aan de praat en er ook nog een opname mee gemaakt. Deze keer dus weer onboard beelden van Gompie!. En als extra krijg je aan het eind van de run ook nog een close-up van Almer's helm... :-/

Gezellig in de file. Aan sleeptrekkers geen gebrek..	Helemaal klaar voor de strijd..	Goed op weg
Maar dan gaat het al mis..	Rake klappen voor Almer..	Heb een wel eens vrolijker gezien
Lachen als een boer met kiespijn heet dat.
Een opname van Frank	De onboard opname	Opname van het Little Rascal team
Volgens de Facebook commentaren... "Matig laswerk"	Zonder tanden...	Gelukkig is de "grote" nog heel..

Eext

Het was warm... zeg maar Heet in Eext. Meestal worden de alcohol motoren dan een beetje armer gezet om dezelfde uitlaattemperatuur te houden. Bij ons... tja.. ging het weer net even anders. De afstelling bleef gelijk, maar we hadden toch vuurwerk. René ging goed van start en maakte eigenlijk een mooie run. Na een tijdje dacht hij misschien "goh. wat rook 'ie". Niet te weten wat er zich aan de linkerkant van de motor afspeelde. Vele meters lang was daar een behoorlijk vuurwerk te zien dat werd veroorzaakt door een lekkende afdichting tussen de kop en de cilinderbussen. Meervoud ja, want het leek er eerst maar één te zijn. Thuis gekomen waren het her dus twee. Gelukkig was de hele zaak niet in brand gevlogen, want de boostsensor was los gekomen van de tank. Dat wil zeggen dat alle retourbrandstof niet in, maar naast de tank komt. Onder het rijden komt er niet heel veel terug, maar als eenmaal het gas dicht gaat, dan gustst het er uit. Geluk bij een ongeluk dus.

En alsof het repareren van zo'n cilinderbank met 24 kleppen en héél veel grote, kleine, lastig bereikbare boutjes er moertjes nog geen werk genoeg is voor één weekje... De achteras had het dus ook weer begeven. Het lager was weliswaar niet zo ver versleten als in Made, maar de rolletjes waren zo plat als een dubbeltje.

Qua uitslag viel het gek genoeg dan toch weer niet tegen. We zaten weer tussen  Little Rascal en The Challenger. Alleen hadden die 2 van plaats gewisseld. Goed voor de punten. Wij kwamen uit op een vijfde plaats. Maar ja.. Who cares met zoveel schade en zo weinig tijd.

Oudenhoorn

Er moest dus weer flink gesleuteld worden om de boel voor Oudenhoorn op orde te krijgen. Onderdelen zoeken, de lagerhouder voor de achteras vernieuwen en proberen uit te vinden waarom dat lager nou steeds kapot gaat, terwijl we er vorig jaar ook mee gereden hebben. Olie... gebrek. En toeren... te teveel... Dat lijken toch wel de sleutelwoorden.

Een andere uitdaging in Oudenhoorn was het weer. Hoewel het niet slecht was, was het toch af en toe behoorlijk nat daar. Toch werd er een prima wedstijd neergezet.

Voor ons ging het redelijk qua uitslag. Met 85.86 meter zaten we tussen de Little Rascal en The Challenger op een vijfde plek. Maar ja... 2013 is niet echt ons jaar volgens mij, want er ging toch weer iets mis. Deze keer plopte de slang van de inlaatbuis los. Tja.. en dan komt die dikke Meteor in ademnood. Gelukkig geen grote ellende en de schade qua punten viel mee.

Zo hoort een setje lagers er uit te zien	En dit...	blijft er over na 10 seconden pullen in Made
Ook de houder van het achterste lager was kapot	Om het nog maar niet over het pion tandwiel te hebben.
Maar de run was toch best goed	Tot 'ie PLOP zei.

Made

De tijd na Stroe werd gebruikt om zo veel mogelijk van de trekker af te halen als maar kon. Stiekem waren er de afgelopen tijd toch wat kilootjes bij gekomen. Niet zozeer bij René of Almer, maar een steuntie hier en een dingetje daar loopt toch op. Overbodige kabels en sensoren was al anderhalve kilo. Ook werden een aantal buisjes uit het frame weggehaald en is de aluminium plaat die de trekhaak zijdelings vasthoudt uitgehold. Om het verhaal compleet te maken zijn er ook nieuwe remklauwen gemonteerd. Ook die zijn een stuk lichter.

 Met de drukmetingen van de Racepak gaat het nog steeds niet lekker. In Stroe hadden we op dat gebied geen bruikbare informatie. Dus ook dat gebeuren werd goed doorgelicht en getest. Met de onstekingstester er bij bleef nu alles werken. Afwachten dus.

In Made zelf arriveerden we rond de middag bij een prima weertje. De mensen van het Powerweekend hadden weer een mooi en enorm groot terrein weggezet. Da's leuk, maar dat betekent voor ons zelf wel de nodige meters (met bier) lopen. Maar goed. De stemming zat er al snel in en ook wij mochten naar het parc fermé als tweede klasse.

De baan leek in goede conditie en voor ons was het natuurlijk weer spannend. We hebben de afgelopen tijd genoeg aan de hand gehad en in Made weet je het nooit. Op de middelste baan werd onze klasse verreden. We reden samen met de Eurocup deelnemers, dus dat was dan ook wel weer eens mooi om te zien. Er werden mooie runs neergezet en wonderwel was ook die van ons een hele goede. Een Full Pull nota bene. Van de lange lijst met deelnemers waren er daar maar 4 van. Dus we waren alvast vierde voor Nederland, want alle 4 rijden ook voor de NTTO.

Maar ja... de pret was al weer gauw over toen René weg wilde rijden. De achteras zat muurvast. Het hele spulletje moest dus met een shovel - het hele eind - terug worden gebracht naar de trailer. Even dachten we dat Ahoy éénmalig was, maar de langzamere overbrenging blijkt dusdanig veel krachten op het pionlager te zetten dat die het niet kan hebben. De extra toeren die de motor nu maakt zorgen er ook nog eens voor dat het lager zo snel (16.000 toeren) draait dat er onvoldoende olie tussen komt.

Mooie start...	lekker laag en stabiel een FP	En dan helaas op deze manier weer terug

Stroe

En toen was het weer eens tijd voor een echte puntenwedstrijd. Dus werd alles in het hokkie van René weer op scherp gezet. De juiste overbrenging in de achteras werd ingebouwd en vlak voor Stroe (traditiegetrouw) waren we toch nog niet helemaal tevreden. De tandwielen in het differentieel liepen niet lekker. Er werd een paar tiende afgehaald en toen draaide het net effe beter. Vanwege het weer en de recente aandrijfproblemen stond de motor nog flink rijk. Heel houden en eerst maar eens even proberen op een lange Nederlandse baan is het motto. Dat weer was alsof we in Zwolle of Ahoy waren. Gewoon IJSKOUD. Er stond een strakke noordwesten wind en van zon was ook niet veel te merken. Echt veel publiek was er ook niet, maar gelukkig kon de wedstrijd wel doorgaan. De meeste klassen reden meteen floating finish. Alles of niets, geen finale.

Wat dat betreft liepen de klassen wel snel, maar echt lekker liep het niet voor de meeste teams. Rare bokkesprongen, moeilijk in het spoor te houden en ook nog een sleepwagen die wat mankeerde. Dat was het geval bjj Lambada 8, die door dat geval vergat bij te tanken. Vlak voor het einde knalde de blower uit elkaar door een backfire... brandstof op!

Ook bij collega Hardcore Forces bokte en schokte het. Gevolg was dat alleen het voorwiel verder kwam en bijna een full pull maakte, ware het niet dat één van de gebroeders Vos hem stopte, waarbij hij zelf ook plat ging. Wel was er succes voor The Riddle. Misschien niet geheel verwonderlijk, want zij rijden nu met de zelfde soort achteras als wij. Het was duidelijk dat zoiets de balans ten goede komt, want ze reden eigenlijk de enige perfecte run.

Wij zaten aan het eind van de klasse en konden dus goed afkijken. Dré was scherp op de plaatsing van de sleepwagen, want de baan zat vol sporen en er ging een flinke schep grond mee voor de sleepvoet. Almer kon vlot op het gas en na de kreten "Oh Wat een Snelheid!!" van speaker Erik van Oosterhout ging de Gompie lekker op weg. Hij ging knap hoog, maar bleef stabiel. De neus zakte rustig en het gebeuren kwam op stilstand bij een meter of 90. Niet heel geweldig, maar met een tamme motor op 3300 toeren toch en prima prestatie. Alles nog heel en een nette vierde plaats.

Nu in Maasland worden er weer wat zaken aangepakt om meer gewicht te besparen en wordt ook de opkomende storing in de drukmeting van de RacePak aangepakt.

Een fotoimpressie uit de werkplaats...	en nog een foto.	Kapotte achteras onderdelen
Nieuwe achteras onderdelen	Gemonteerd.	Rob aan het werk met de achteras
Achteras op zijn plek	Steekasjes er in.	En na een ritje naar het Oosten is hij weer klaar voor de strijd.
		Ging best...
Gauw inpakken...	... wat het gaat GIETEN

Füchtorf (D)

Voor het eerst sinds lange tijd zijn we naar Füchtorf in Duitsland gereden. Op uitnodiging  van het Green Monster team kwam er via Facebook het verzoek of we wilden komen rijden. En dat betekende dus weer even doorwerken in de werkplaats, want die achteras schade van Ahoy moest natuurlijk wel weer gefixt worden. De oude achteras ging er weer in en de Gomp was weer net op tijd klaar.

Zaterdagmiddag vertrokken we en tegen de avond kwamen we aan. Het begon ook al tamelijk koud te worden, dus de dikke BERG truien gingen weer aan. We zijn uiteraard gaan kijken in de werkplaats van de mannen. Je kan daar dus je ogen uit kijken! Er liggen meters lange stellingen met alle Allison onderdelen die je maar kan verzinnen. Cilinderkoppen zo ver als je kan kijken en ook aan krukassen hebben ze geen gebrek. De beroemde W24 motor stond er ook. Daar zijn ze helaas niet verder mee gegaan, omdat er maar 2 onderblokken zijn. Verder hadden we het over alles wat we als teams met zo'n V12 meemaken. Ook bij de Allisons is het experimenteren geblazen. Toch konden we veel van elkaar leren en weten wij ook wat er nog mogelijk is met onze Meteor.
Natuurlijk zijn we ook in het "hok" van de prochargers geweest. Ook daar kennen de heren - net als wij - de zwakke punten. En ook zij hebben (letterlijk) grote plannen met de krukasaangedreven superchargers. Een beetje van jezelf en een beetje van een ander zeg maar...

Na een tijdje gingen we naar de Puller Party waar het bomvol stond met fans en deelnemers uit alle landen. Om ik weet niet hoe laat werden de warme bedjes opgezocht, om er 's morgens weer fris uit te stappen. Nou... FRIS was het zeker! Niet alleen 's nachts, maar ook 's morgens vroeg was het nog koud zat. Na een lekker ontbijtje met een gebakken ei kwamen we langzaam op gang. De wedstrijd verliep prima en ondanks de kou was het toch goed te doen in Füchtorf. De tent was afgeladen, zeker 10.000 man publiek, naar eigen zeggen. Halverwege de dag kwamen de minipullers aan de beurt. Behalve wij, was ook Bertus Boer met zijn nieuwste speeltje uitgenodigd. "Bobcat Junior". Met recht een prachtige machine. Vooral de mat zwarte kleurstelling.

Om ongelukken te voorkomen hebben we samen de organisatie gevraagd om ons twee aan het eind van de klasse in te delen. Wij konden dan met een zwaardere sleepwagen rijden. Met de afstelling die de Duitsers gewend zijn wordt het levensgevaarlijk voor ons. Torben van de "Hardcore Forces" had ons daar al voor gewaarschuwd en dat is één van de redenen dat hij in Nederland rijdt.

Anyway... Na een aantal mooie runs en genoeg gepruttel waren we aan de beurt. René ging iets te rustig op het gas, waardoor de Gompie iets te veel op grip ging rijden. En dat lukte niet echt. Hij ging meteen hoog en ging happen. De neus bonkte op de grond en René vond het wel genoeg zo. Gelukkig mag je daar 2 keer proberen en dat deden we ook. Trekhaak iets aangepast en wat vlotter op het gas. Die run ging een stuk beter, maar toch ook niet heel geweldig qua afstand. Geen full pull, dus niet in de finale. We werden dus vierde, maar dat was wel met een zwaardere sleepwagen. Al met al dus weer een mooi testdagje gedaan op een druk bezochte wedstrijd. We hebben nog even wat klassen gekeken en zijn toen weer retour Maasland gegaan.

Eerste run knap hoog met een groeiend wiel	En weer hard naar beneden om een bonkie klei op de happen	De hele klasse met Gompie op 10.26 en 20.11
Tweede run een nette balans		En een stuk verder

Ahoy

Dat we Zwolle niet zonder kleerscheuren hebben verlaten wisten we. Maar dat het er nog zo veel aan de hand zou zijn, dat hadden we toen niet gedacht. In eerste instantie viel het op dat er een magneetje uit de onsteking gevallen was. Later bleek dat de procharger het niet had overleefd. En bij het starten, een weekje voor de wedstrijd, bleek ook een opnemer van de onsteking kapot te zijn. De onsteking stond ook nog van tijd, omdat er een bonk klei tussen de riem was gekomen.

Magneetjes plak je er zo weer in, een opnemer heb je ook zo vervangen. Op tijd zetten is ook nog wel te doen.
Met de procharger hadden we wel een beetje meer werk. Eerst hebben we dat ding maar eens open getrokken. Wat er loos was, was vrij snel duidelijk. Er lagen losse kogeltjes in de tandwielkast. Er was een lager verbrand. Dit is het achterste lager van de impeller as. Niet zo groot, maar wel erg belangrijk. En zo'n los lager is dan niet alles wat er is. De impelleras zat niet meer op zijn plek, waardoor het turbinewieltje tegen het huis was aangelopen. Gelukkig is het geen turbo met 100.000 toeren bij 500 graden. Want dan was er helemaal niks meer van over gebleven. Onze experts René en Frank zagen er nog wel heil in en dus vertrok de as en impeller naar St. Oedenrode. Ook daar kwamen we er achter dat zo'n procharger "enige verbetering" nodig heeft en dus werd er druk gedraaid en gebalanceerd. De foto's van de balanceergaatjes liegen er niet om. Meteen is ook de bevestiging aangepakt. Die 2 kleine palletjes zagen er nou ook niet echt betrouwbaar uit. En zo kwam de impeller met as nog beter terug dan dat die ooit uit Amerika kwam.

Naar het lager was het ook even zoeken, want hoewel de maat niet zo spannend is, zijn er wel heel veel modellen van te vinden. De prijs varieert van een tientje tot 250 euro. Dus je pakt er niet zo maar een.

Ondertussen werd de rest van de Gompie in Maasland ook weer op orde gebracht en waren we er wonderwel een week voor Ahoy weer helemaal klaar voor. De Gomp werd gestart (toen pas kwamen we er achter dat de opnemer kapot was) en liep even later weer als de brandweer. Dikke vlammen zorgden er voor dat het aan de Burgerweg weer een beetje warmer werd.

Dan naar Ahoy. Het spul arriveerde al vroeg, maar René, Rob en Kees kwamen wat later. Vooral de eerste van het stel voelde zich niet echt lekker. Daarom was het ook Almer die het stuur van René over nam.

's Middags hebben we gezellig naar de wedstrijd gekeken en 's avonds waren wij aan de beurt. Hoewel het een indoor is, wil dat niet zeggen dat je droog blijft. Op die 9 maart bleek er zelfs een record gebroken: 24 uur lang REGEN. En dat is heel veel water hoor!

Bij het wachten er warmdraaien was het afzien, maar als je dan weer binnen staat in zo'n volle ! arena, dan doet dat ook wel weer wat.

We waren al vrij vroeg in de klasse aan de beurt. De sleepwagen was een tikkie zwaarder gezet, dus het werd hard werken. En dat deed hij ook. De motor brulde het uit en het werd eigenlijk een run uit het boekje. De voorwieltjes net iets van de grond en recht zo die gaat. De baan was in topconditie. Geen gekke bokkesprongen zoals in Zwolle. Helaas werd de full pull van 60 meter net niet gehaald.
Toen Almer wilde schakelen om achteruit te rijden bleek wel waarom. De achteras zat muurvast! Dus heeft Martin van Lomwel ons met een heftruckje terug naar de pits gebracht. Toen de beschermbuis van de aandrijfas los kwam was vrij snel duidelijk wat er loos was. Er kwam een akeling brandluchtje van de achteras. Met het vuldopje er af, kwam die geur je ook tegemoed. En er was schade aan het differentieel te zien. Tja... lager opgestookt dus. Afgelopen maandag werd duidelijk dat het niet alleen om een lagertje ging. Het lager, pignon wiel, kroonwiel en het aluminium diff zijn beschadigd. Dat word dus weer een retourtje St. Oedenrode en het tandwielen spul vervangen. 't is altijd wat!!

Het motortje heeft trouwens wel goed gelopen. Prima drukken en temperaturen. Niet het maximaal toerental, maar dat kon ook haast niet met een achteras die 30 meter lang tegenwerkte. Met de onsteking gaan we misschien nog wel iets doen, maar da's voor later zorg.
En dan vergeet ik bijna nog de retourslang van de brandstof die los kwam! Halverwege schoot de boostsensor los van de tank. Gelukkig heeft dat geen vuurzee veroorzaakt.

Een eerste blik in de tandwielkast van de procharger	En het werd er niet beter op...	Deze keerring lekte al wel iets olie naar het compressorhuis
Wat een armetierige meenem pennetjes zeg!	Een aangelopen impeller	Aan de slag Brabant!
Nieuwe boutjes uitproberen.	Volgens mij was die af fabriek ook al niet 100% gebalanceerd.	Terug in Maasland...
...Staat ie weer in elkaar.	Wieletje er weer op.	Wietie-Wietie-Broemmmm
Retourleiding schiet hier net los van de tank.	Onboard filmpje
De run van de andere kant.
En nog een keer
Zo hadden we het niet helemaal gepland.	Waar rook is...	Kees en Joop pulken de steek as er nog even uit. Anders krijgen we hem niet in de trailer.
Aangelopen differentieel	Niet zomaar even aangelopen	Van voren gezien. Ook niet ongeschonden.
Duidelijk einde oefening voor deze.	Dit was vroeger rond en zat in het lager.

De uitslag

Pos.	Tractor	1e Pull	2e Pull
1	Gencom Lambada 8	FP	55.03
2	Little Rascal	FP	52.79
3	Butter Let's Try	FP
4	Gompie	57.89
5	the Challenger	48.04
6	Hot Iron	45.21
7	Deltahoist Crazy Rascal	35.46

Zwolle

Het was weer een echte "Zwolle". Steenkoud en beregezellig. Het was dit jaar de dertigste keer dat er in de IJsselhallen een wedstrijd werd georganiseerd. Vanwege het winterweer werd er al vroeg vertrokken uit Maasland en na een carpool-stop in De Meern ging de reis verder naar het noordoosten. Tegen half 10 stond de "Henger" binnen en kon de Gompie naar buiten om op te warmen. Van onze vrienden van 1-2-3 verhuur konden we een hittekanon lenen en zo kon de achteras ontdooid worden.
Het Smidje was ook aanwezig en we hebben nog even gekeken bij het warmdraaien. Die jongens hebben een mooie motor weten te bouwen en dat moeten we natuurlijk even van dichtbij bekijken. Even later werd de baan geïnspecteerd en die was prima in orde.

Tijdens de light-modified werden de mini's 1 voor 1 naar buiten gesleept om warm te draaien. Altijd weer een belangrijk ding qua timing. Je wil zo lang mogelijk wachten, zodat hij zo kort mogelijk aan het afkoelen gaat. Het starten ging wat lastiger dan normaal. De motor had het toch wel erg koud, maar bij de tweede poging en een flinke slok benzine ging hij aan. Met de retourkraan zetten we hem meestal iets armer, zodat hij sneller opwarmt. Met deze temperatuur lukte het niet en moest hij opnieuw gestart worden. Eenmaal op gang liep de temperatuur lekker op en verder leek ook alles goed. Daarna snel de deken er over en naar binnen met die hap.
Qua gewicht zaten we goed. De extra gewichten gingen er helaas weer af. Hopelijk kunnen ze er straks op blijven als de nieuwe koppeling gaat passen.

Al met al was het toch wel een raar baantje. Zodra de sleepwagen lekker begon te remmen kregen sommige wel balansproblemen. Zelfs Wim Dingerink maakte rare sprongen met zijn Lambada 8. Het oudere zusje Hardcore Forces redde het wel en ook Hans Groenheide met de Little Rascal kwam over de streep. Butter Let's Try maakte ongetwijfeld de mooiste run van allemaal. En wij? Ja... de eerste 70 meter gingen super. De motor brulde als nooit te voren en de balans was perfect. En toen? ja... ging het mis. De neus ging omhoog, de achterkant brak uit en alsof dat niet genoeg was, stopte de motor er ook nog mee. Almer bleef gas houden, maar de motor ging gewoon uit. 74 meter en 3 centimeter bleken genoeg voor een zesde plaats. Van onze "concurrenten" zat alleen Challenger achter ons. Zij maakten het nog gekker met een wilde run.

Erg jammer natuurlijk, want hij was wel heel goed op weg vandaag. Terug in het rennerskwartier snel de datalogger uitgelezen en al snel werd duidelijk wat er aan de hand was. Er was een magneetje uit de timing schijf van de onsteking gevlogen. Gevolg... 4 cilinders die op halve kracht draaien. 1 van de 2 bougies valt dan uit. En dat was precies op het moment van onbalans gebeurd.

Verder heeft de motor gelopen als de brandweer. Het verlagen van de wielsnelheid zorgt dat de motor inderdaad meer toeren maakt. Lekker rond de 37 á 3800 toeren en dat vind de procharger ook wel wat. Dik 2 bar op de teller!. Het was maar goed dat er een kleinere retourjet in de brandstofinjectie gezet was, want de uitlaattemperatuur zat rond de 500 graden. Nou en dan wil die wel!

Na een korte bierpauze hebben we de heavy-modified gekeken en toen was het weer tijd voor de gebruikelijke Chinees. 's avonds hebben we de rest van de wedstrijd afgekeken en kon de lange koude terugreis naar Maasland weer beginnen.

Achterkantje opwarmen	En de motor ook nog even	Baaninspectie
Warmdraaien	En gas er op!	Lekker op weg
rechterwiel breekt uit	En dan is de balans weg	En stopt de motor ook nog eens.
Hé... magneetje weg	Geen verdere toelichting nodig	Dan maar lekker eten!

Net voor Zwolle...

Hoewel de voorbereidingen na de laatste wedstrijd vorig jaar vroeg begonnen, is het altijd weer even flink aanpoten in de Maaslandse werkplaats. Alles moet uit elkaar, nieuwe dingen bedenken en alles weer in elkaar.
En dan komt er ook altijd nog weer een nieuw ideetje bij, dat stieken toch meer tijd kost dan gedacht.
Maar ja.. Naar mate de deadline van 19 januari dichterbij komt, wil het allemaal best wel vlotten.

Even een korte opsomming van de veranderingen van afgelopen najaar.
Tot 2 keer toe zijn de lagers van de krukas losgekomen. Eerst dachten we aan detonatie, maar ook met een paar graden latere onsteking gaat het mis. De bouten worden gewoon uit het blok getrokken. Tja... meer kracht komt met gebreken.
Frank heeft nieuwe bouten gemaakt met een wat langere en grovere draad. Het blok is uitgeboord en voorzien van nieuwe schroefdraad. Dus dat zou komend seizoen opgelost moeten zijn.
De procharger doet het prima, ook de aandrijving heeft het goed gehouden. Alleen de ophanging was niet zo geweldig. De charger trilde alle kanten op. Tussentijds is een draadeind als steun toegevoegd, maar nu is de ophanging verstevigd met schoren naar het frame.
Om toch weer wat gewicht te winnen wordt er een kleinere koppeling gemonteerd. De vorige was 11 inch, deze is 10 inch met ook 3 platen. Toch weer een kilootje of 3.
Verder is de achteras voorzien van een andere overbrenging. De wielsnelheid is omlaag, oftewel de motor gaat meer toeren draaien. De verbeterde balans zorg gewoon voor meer grip, en dan is het fijner als de motor toch lekker kan brullen.
De procharger draait daardoor meer toeren, maar daarnaast is ook die overbrenging aangepast en gaat hij nog harder draaien.
Inmiddels staat er ook een reserveblok klaar. Het is te hopen dat we die niet nodig gaan hebben.
De planetairen van de achteras zagen er perfect uit. Ook de "versneller" die aan de koppeling vast zit had praktisch geen tekenen van slijtage. Toch krijgt de achteras planetair nieuwe tandwielen. Het loopvlak was wat versleten. Nog niets ernstigs en ze zouden nog omgedraaid kunnen worden, maar toch.

Zo stond het er bij op 15 december.	De nieuwe bouten	1 voor 1 passen en meten.
De planetairen. En de procharger/startmotor aandrijving	En Rob maar poetsen	En poetsen
Zelfs de remmen moesten er aan geloven	En weer gemonteerd	De procharger ophanging is verstevigd
	De hulp kwam van alle kanten en leverde mooi werk af.
De nieuwe 10" koppeling als bouwpakket	Nieuwe platen	En dit ukkie is weer netjes gemonteerd
De oude koppeling in de "reservebak"	En met die 2 kleine hulpjes...	... begint het er al aardig op te lijken!