Nieuws 2012

Kijk voor het heetste Gompie nieuws op
<< 2011

2013 >>

Najaarsnieuws

Met een aardig seizoen achter de rug wordt er weer nagedacht over het volgend jaar. Omdat we de indoors ook gaan rijden is het nu zaak de huidige motor weer in orde te krijgen. Natuurlijk worden er ook al voorbereidingen getroffen voor de motor voor het komende seizoen.

Daar is Frank al heel druk mee geweest. In Bakel hadden we een kaal onderblok meegenomen zodat die aangepast kon worden. Met van die grote machines is dat zo gepiept.


Weghalen van de achterkant, zodat
motorsteun en koppelingen er op kunnen.

De gaten voor de cilinderbussen
worden groter gemaakt.

De oude motorsteunen worden verwijderd.

Met extra kanalen krijgt de krukas
meer olie

En klaar is Klara
 

De huidige motor wordt ook uit elkaar gehaald. In het begin van het seizoen merkten we dat de lagers los kwamen. Na het verlaten van het onstekingstijdstip bleef het wel vast zitten, maar nu blijkt toch dat het weer los was gekomen. De remedie is dus heel de motor uit elkaar halen en zorgen dat het steviger wordt. Er worden nieuwe draadeinden gemaakt en de schroefgaten in het blok worden dieper gemaakt. Ook wordt er wat dikkere draad in getapt. De huidige draad was nog al fijntjes.

Maar dat is natuurlijk niet alles. We willen van alle onderdelen weten of ze het seizoen goed door zijn gekomen. Ook de achteras met al z'n tandwielen, assen en planetairvertraging gaan open. Kortom... voor je het weet heb je alleen nog maar een frame met wat draadjes er aan hangen. De rest ligt een tijdje netjes in de schappen van de Maaslandse werkplaats.

 
Losmaken van de krukas
 
Krukasje er uit tillen
(Proost Joop)
 
Zo! Die is leeg.

En het frame is daarmee ook leeg. 

Plannen voor volgend jaar zijn er genoeg. Voor de hand liggend is dat de wielsnelheid omlaag gaat. De verbeterde balans zorgt er voor dat de motor flink moet werken. Hoewel hij ongetwijfeld sterker is geworden, maakt hij niet zo veel toeren. Goed nieuws dus. Met meer toeren in de motor denken we dat de trekker beter zijn snelheid vasthoudt en dus langer blijft doortrekken. Er is nog wel wat meer in de pijplijn, maar dat heeft nog de nodige uurtjes (en biertjes) aan de stamtafel nodig.

Rob is in ieder geval al wel druk met een dremeltje om een afgefreesde kop voor te bereiden. De bedoeling is dat er een plaat op wordt gelast waardoor we een sterkere kop krijgen. Op die plaat worden dan de cilinderbussen vastgemaakt.

Een mooie seizoensafsluiter in Bakel

Het EK in Füchtorf was een uitgebreid Nederlands feestje geworden. In Bakel gingen we dat nog eens dunnetjes over doen. Deze keer waren wij er wel weer bij. Er hoefde niet veel aan de trekker te gebeuren, omdat Alphen ook al was afgelast. Maar ja... dat wil weer niet zeggen dat je niets te doen hebt (behalve bier drinken).

Er werd hard gewerkt om een start te maken met een nieuwe motor. Een blok is leeg gemaakt, zodat Frank hem kan bewerken naar onze wensen. 's Morgens in Bakel hebben we dat blok in z'n Golfje gelegd. Die had daar toch wel moeite mee...

Ook het team moest aan de slag in Bakel. We moesten als tweede klasse en nog voor de noodstop was gecontroleerd kwamen de sleeptrekkers er al aan. Het voordeel is dan wel weer dat je de rest van de dag op je gemak een biertje kan gaan drinken.

We waren bijna als laatste in de klasse en zo zagen we heel wat mooie en vreemde pulls ons voor gaan. The Hind wist hem niet in het spoor te houden en kegelde een TV camera om. Druk Feenstra wilde een poging doen om de tweede camerman te pakken, maar stond net iets eerder stil naast de baan. Reny Mission Impossible ging ook even bijna mis, maar na een correctie stuurde René Geerts hem makkelijk naar de full pull. Er volgden nog meer full pulls waarvan wij de laatste duit in het zakje deden. Vampire sloot de rij, maar kwam niet in de finale met een wilde rit. Hopelijk gaat het met de nieuwe V8 trekker straks beter en dat "de jongens" met deze volgend jaar leuk mee kunnen doen.

Onze René zat op de bok en na een rustige start ging het gas er vlot op. De neus kwam weer eng omhoog, maar herstelde zich goed en zo was daar weer een bloedsnelle full pull zonder problemen. Weer snel terug naar het parc fermé om te tanken om aan te sluiten.

Reny Misson impossible opende de finale met opnieuw een onrustige run. Met een zwaardere sleepwagen kon hij nu niet herstellen en trandde bij 60,60. De volgende V12 deed het al niet veel beter. De baan trok voor iedereen wel naar links en Challenger kwam daardoor buiten de baan terecht. Butter Let's Try trok een strakke pull naar 89,53. Hardcore Forces werd ditmaal bestuurd door Jouk Vos. De vaste sleutelaar en oppasser voor de Duitse Torben die normaal op zijn trekker zit. 88.38 zette hem net achter Let's Try. Ook op de Gencom Lambada zat een ander. Dit keer "Ouwe Willem Dingerink". Dat hij het rijden op de mini nog niet verleerd is, bleek wel uit zijn stuurmanskunst en 94.12 voor een dikke eerste plaats. The Riddle viel wat tegen qua afstand, maar was nu wel mooi stabiel met 83.39. De verrassing in de pull off was Crazy Rascal. Martin Westhoff was maar wat blij met die full pull, want "de Little" haalde het net niet. De finale werd 62.07 voor hem. En toen... eindelijk.. waren wij weer aan de beurt. René kon lekker gas geven en nu kwam hij niet zo gek hoog. De run ging verder lekker en het was nog even puzzelen op welke plek we gekomen waren. We hadden het niet opgeschreven, dus even de telefoon er bij en terugkijken op Helma's Twitter. 83.54. Dat was dus een mooie vierde plaats waarmee we lekker de winter in kunnen gaan.

Onder het napraten bij een biertje werden ook al wat winterplannen besproken. Iets met cilinderkoppen en wielsnelheid. Nou ... waar dat allemaal op uit komt zien we volgend jaar wel weer. Eerst maar eens een motortje er bij bouwen en de winter door komen.


Mike, Lars en onze sponsor Jan "Plak" genieten
in het zonnetje van een mooie Mini Modified klasse.
 
Hij gaat hoog, maar stabiel


Dat is alvast een mooie full pull!
 
Lekker op weg naar een vierde plek.

De hele klasse staat op youtube 
 
De jongens meteen aan de slag
om het stof er af te halen
 
Toch een klein mankementje.
De slang van de carterontluchting lekt.
 
En nog één. Boutje losgekomen en daardoor
de uitlaat gescheurd.
 
Frank: "Kèk. Da blokske moet'e mee gevuul op zonne machine zetten"
Rob: "Hè? Wat zegtie nou weer?"
 
Arm Golfje!
 
Je bent het Gompie team dus moet je
af en toe wat geks proberen toch?



TRUSTE! 
     

Alphen afgelast

Na de vele wedstrijden in korte tijd zonden we weer klaar voor alweer een nieuwe wedstrijd op onze kalender. Alphen (NB).

Vorig jaar reden de super stocks er al en dit jaar zou dat de mini en TWD zijn. Helaas was het 's morgens om 10 uur al einde oefening. De wedstrijd werd afgelast. Op de foto zie je dat het niet zomaar was, want het terrein stond zo goed als onder water. Was het op zaterdagmiddag nog een kwestie van druppels, op zondagnacht heeft het toch flink geregend met dit waterballet als resultaat.

En wat doe je dan? Nou... dan kruip je terug in de droge werkplaats en pak je alsnog een biertje.

Een drukke week met Montfoort, Zele en Meerkerk

Eerder is het nooit voorgekomen dat we 3 wedstrijden in 1 week hadden. Eerst gingen we voor het eerst naar Montfoort, dan op de woensdag naar Zele in België voor een Eurocup en daarna meteen naar Meerkerk voor de volgende ronde van het "Grand National".

In zo'n week gaat het er vooral om dat de boel heel blijft. Gelukkig hebben we de Gompie de laatste tijd aardig onder controle en is er niet veel geks mis gegaan.

In Montfoort zaten we een behoorlijk eind van het podium. Al bij de eerste runs in de klasse kon je zien dat het een lastige baan was. Gert Dingerink wist een goed spoor, strak langs de rechter lijn te vinden. Maar ja... als iedereen over hetzelfde spoor gaat en er is matig baan onderhoud, dan blijft daar niet veel van over. Toen wij eenmaal aan de beurt waren stond de sleepwagen op een bult, en wij in een gat. Op de datalogger kon je goed zien dat we de eerste meters totaal geen snelheid konden maken. Gevolg was dat er geen snelheid in kwam en de balans er niet in kwam. Helaas en jammer van de gemiste punten.

In Zele ging het al stukken beter op dat gebied. De eerste run was een supersnelle full pull zoals men die gewend is van ons. Het kleine pechduiveltje sloeg echter wel toe in de finale. Daar ging er halverwege een magneetje weg uit de timing schijf, voor op de motor. Gevolg was dat 4 cilinders nog maar op 1 bougie liepen. Daar gaat hij behoorlijk langzamer van draaien (700 toeren minder). Dus zat er alweer geen goede uitslag in.

Tussendoor moest de afscherming van de procharger aandrijving worden gerepareerd. Deze was mee gaan draaien omdat de as slingerde. Er is naast een nieuwe afscherming ook een extra verstevinging gemaakt om het een en ander op zijn plek te houden.

Dan op naar Meerkerk. Ook daar weer een kans om de broodnodige punten te verzamelen voor het NK. Het weer was perfect, verschillende sponsoren en oude bekenden waren komen kijken naar de "thuiswedstrijd". De klasse begon goed met een paar geweldige runs en full pulls. Ook wij maakten op zich een prima run. Gompie moest hard werken en kwam op 81 meter. Niet ver zou je zeggen... Totdat je hoort dat de sleepwagen niet goed functioneerde. Almer vond al dat hij behoorlijk zwaar weg ging, en dat was niet alleen een gevoel. De bediening van de "messen" onder de voet van de sleepwagen was "voor zichzelf begonnen" en ging spontaan naar beneden. Gevolg was dat hij op standje "maximaal" stond vanaf 0 meter. Geen wonder dat hij zo hard moest werken!

Na enige tijd discussie is besloten de klasse te neutraliseren. Gevolg... weer geen punten.

Montfoort

   

Nog volop aan het werk op de baan toen we aankwamen

Wel lekker de ruimte als je zo vroeg ben

Wachten op het baanonderhoud
dat niet ging komen

Hij pakte wel lekker op

Nog wel aardig de gang er in
 
Maar dan linksaf het slechte spoor in

Onboard
 
Mosterd na de maaltijd...
 

Zele 

 

 


Onboard eerste run (FP) 
 
Lekker sleuren met die kar.

Onboard tweede run

Meerkerk 

   
 
Toch nog kleine dingetjes repareren...
De extra steun voor de procharger
en het achteruitrijlichtje wilde niet aan.
 
Kijk ze toch eens mooi glimmen in het zonnetje!

Onboard 
     

Lochem

Ondanks de vakanties van o.a. René, Dree en Almer was de Gompie op tijd klaar voor Lochem. De spatborden zijn gerepareerd en zitten weer redelijk in vorm. De steigerbegrenzers zien er perfect uit en het voorwieltje is weer in functie.

Na de bekende rit naar het verre oosten kwamen aan in Lochem waar het zonnetje lekker scheen. Een fris windje en af en toe een wolkje zorgde voor perfect pulling weer. De tribunes zaten bomvol en aan trekkers (vooral met motorkappen) geen gebrek. Tussendoor waren er ook de light en gewone modifieds en de mini's. Wij zaten halverwege het programma, dus het ging er relaxed aan toe.

Het begin van de klasse ging niet helemaal zoals gepland. Er was een probleem met de koppeling van de sleepwagen, waardoor de noodstop automatisch getrokken werd. De poging van Butter Let's Try eindigde ook zo, al dacht met meteen weer aan het falen van de onsteking. Na overleg en een test met een gewone trekker, werd de sleepwagen goed bevonden. Bij gebrek aan de twee v/d Marels was het Henk die deze keer aan het eind van de baan ging staan. Rob hielp vooraan, zodat René netjes voor de kar terecht kwam.

Ketting strak, groene vlag en ... gas er op. Niet te vlug, want de eerste 30 meter bood niet zo veel grip. Op goed gevoel schoof René de hashendel naar voren en werd er flink snelheid gemaakt. Toen de grip kwam, ging de neus omhoog, maar die zakte ook weer netjes naar beneden. Het gevolg was een superstrakke full pull. Vol tevreden werd de Gompie weer teruggesleept naar het parc fermé terwijl Henk meteen de vuurdoop kreeg en een microfoon voor zijn neus kreeg. Spraakzaam als Henk is, beantwoorde hij de vragen van Eric op zijn manier.

Omdat de onsteking aan de inlaatkant nu ook was teruggezet, was het volgende experiment te kijken hoe de uitlaat temperaturen zich gedragen bij het wijzigen van het brandstof aanbod. Met maar 450 graden en een "rijk" meting op de AFR sensor, besloten we een stap minder brandstof te geven. Eens kijken of de motor dan wat meer toeren wil maken.

Het bleek toch niet zo heel gemakkelijk te zijn om een full pull te halen op deze baan. Sommigen kwamen maar met de hakken over de sloot en je moest hier ook niet te snel op het gas. Eenmaal aan het spinnen en je krijgt de boel gewoon niet goed op gang. Dat is altijd wel ons sterke punt. De eerste paar meters weten we altijd veel snelheid te maken. Uiteindelijk hadden we een finale van 5 met Challenger, Lambada, Hardcore Forces en Little Rascal.

Wij gingen als eerste en het was weer een prima run. 85 meter was de afstand, en die was niet zonder gebreken helaas. De bobinekabel plopte uit de linker verdeler. Thuis bleek dat ook de nokkenas van tijd was. Of die 2 met elkaar te maken hebben weten we niet, maar feit was dat het 500 motortoeren kostte. Of we daardoor Hardcore Forces (90m) en Lambada (95m) achter ons hadden gehouden zullen we nooit weten. Toch waren we meer dan tevreden met de derde plaats die dit alles opleverde. Little Rascal en Challenger zaten toch wel een aantal meters achter ons.

Een ander probleempje ervaarde René bij het achteruit rijden... HUH? Waar is m'n pookie nou?
Onderweg bleken we de schakelhendel verloren te zijn. Gelukkig bleek hij niet helemaal in de baan verdwenen te zijn. De sleepwagenbemanning kwam er mee aan zetten. Dat wordt poetsen Rob!
Het asje bleek al een tijdje gescheurd te zijn en begaf het nu op de laatste paar mm waar hij nog mee vast zat. Tijd voor een nieuwe dus.
De motor heeft prima gewerkt en de afstelling werkte naar behoren. We kunnen nu dus weer wat meer vermogen gaan maken, zonder dat de koppen smelten of de krukaslagers los lopen.


Wurm was mee en die wilde eerst
een lekker bakkie koffie. Kees niet, zo te zien :-)

De tweede run. Hier komt de GRIP

En lekker de vaart er in.

Zakt ietsje in vanwege de onsteking.

Mooi in de plooi naar 85 meter precies

kiss kiss miss

Hoeraaaa!!!
 
En een ererondje
 
Daar is 't om te doen hè.
 
Zoals beloofd... een interview met Dave.

Onboard eerste run 

Onboard tweede run

Met deze derde plaats staan we gedeeld vierde voor het Nederlands kampioenschap. Samen met Little Rascal hebben we 69 punten. De nummer 3 is The Riddle met 3,5 punten voorsprong en Hardcore Forces staat 5 punten van ons af. Wie weet waar dat nog gaat uit komen dit seizoen. Het zou in ieder geval mooi zijn als we weer naar het EK mochten.

En dan nog even wat foto's uit de werkplaats..
 
Het gat wordt groter gemaakt, zodat er een
dikkere as voor de schakelhendel in kan.
Meteen een goed O-ringetje er in.
 .
De koppeling van de procharger werkt steeds beter.
 
 
De reverser ziet er nog perfect uit
 
Bij Gompie in de keuken.
Er staat olie zonder methanol op het menu elke week.
 
 

Cadzand

In Putten gelukkig een keer een wedstrijd gehad zonder schade. Niks te doen zou je zeggen... Nou, er is altijd wel wat te doen natuurlijk. De instellingen van de nieuwe datalogger zijn nog niet 100%, dus dat had werk nodig. Ook zijn er sensoren toegevoegd om te kijken of we nog meer te weten kunnen komen over de motor. Het doel is natuurlijk meer vermogen maken, maar ook de boel heel houden.

 En dan natuurlijk de gewone dingen zoals oliefilters controleren, olie uitkoken (methanol er uit borrelen) en de kleine dingetjes die zijn blijven liggen sinds de verbouwing. Banden schoonmaken en overal vuil en olie af halen. Niet te vergeten de enorme bagger die verzameld was. Ook niet te vergeten: Het controleren van de trillingsdemper in de aandrijving van de procharger. De rubber demper gaat eigenlijk maar 1 of 2 runs mee, dus moest weer vervangen worden (zie de foto).

Op zaterdagochtend de olie weer in de motor pompen en de afschermingen er weer op. Banden op druk en dan weer richting Cadzand. René was lekker op vakantie, dus moest de boel eigenlijk wel heel blijven deze keer. Na een aantal uren en tunnels verder kwamen we aan in het zonnige Cadzand waar we meteen aan de bak moesten. De mini's als eerste.
In Putten hadden we een wat mager resultaat. Dus ging de trekhaak een stuk om hoog en de motor wat minder brandstof. De organisatie Cadzand had echt al het mogelijke gedaan om het terrein begaanbaar te houden en de trekkers schoon in het parc fermé te krijgen. Dat lag netjes vol met rijplaten.
Toch was het redelijk chaotisch in verband met de startvolgorde. Sleepwagen veranderen, 6 plaatsen opschuiven door problemen bij verschillende teams en teams die op het laatste moment toch wel of niet kwamen opdagen. Ben v/d Klundert hield het allemaal goed in de gaten.
De baan was wat vreemd. Eerst geen grip en dan weer wel. Trekkers die alle kanten op gingen, onstekingen die er mee stoppen, noem maar op.

Na een tijdje mocht Almer aan de start verschijnen. Dré had intussen een mooie startpositie uitgezocht. Almer ging op het gas en de Gompie ging weg als een kogel!. Zelfs Fred, de sleepwagenbestuurder, schrok er van. "Wat gaat dat ding hard weg zeg!". Tja.. .een beetje te hard, want de neus ging na 20 meter flink omhoog, de trekker op de steigerbegrenzers, groeiend wiel, motor in de toerenbegrenzer... en CRASH. In volle vaart met de neus naar beneden, een flink stuk grond vloog de lucht in en de sleepwagen klapte knalhard achterop de trekker.
Gevolg... een Almer met flink pijn in zijn nek, helm beschadigd, achterkant van de trekker kapot, een deuk in de velg, het voorwiel opgefrommeld, spatborden kapot en als laatste de distributieriem gebroken door een stuk klei dat er tussen kwam.
Het was nog even onduidelijk wanneer het nou precies fout was gegaan. Eerst dachten we dat de dat de noodstop te vroeg was getrokken, maar dat werd al snel duidelijk na een toelichting van Fred (Je moet nooit de noodstop trekken als die trekker zo hoog gaat... Veel te gevaarlijk) en de onboard video.
Landy had helaas ook te maken met een dergelijk probleem. Durk had wat dat betreft nog meer ellende en moet een compleet wiel afschrijven.

En dan heb je toch schade... Gelukkig heeft de motor niets opgelopen, maar we weten wel dat de trekhaak niet meer per centimeter, maar per millimeter omhoog moet. De trekker reageert veel heftiger op veranderingen dan vroeger. Nu de beide Mareltjes ook op vakantie gaan, was het goed om te merken dat er van alle kanten hulp wordt aangeboden om de trekker weer in orde te krijgen. o.a. Frank, Bedankt!


Veel blijft er niet over van die rubbertjes.
Toch is dat beter dan een kapotte procharger!

Effe de olie er in en primeren.
Huh? Wil je ook een slokkie olie?
 
Als de Gompie is geladen maken Dries en
 Henk alles aan kant.
 
Gompie er uit, Wannabe-Scooter er in.
Nog een bakkie doen en rijden maar!
 
Parc fermé netjes zonder modder
 
Beetje hoooooog
 
Toerenbegrenzer aan en hij duikt de grond in.
 
maar de gang zit er nog flink in.
 
BAM... sleepwagen knalt er op.
 
Vooras heeft het ook zwaar
 
Gelukking ging die klont niet de procharger in.
 
 
En niet te vergeten Almer de flinke klappen krijgt.
 
 

De run

Onboard video
 
 
Gompie te zwaar voor de wielkraan in die modder.

Dan maar een dikkere rupskraan pakken!
 
Riem voor het eerst gebroken.
 
Hoopje schroot aluminium. 

Van strak naar gewokkeld in 1 seconde.

Intern losgescheurd van het frame.
Zie dat maar eens te maken... 
 
Frank aan de bak om de achterkant weer te fixen.
 
Kik 'm droaien!
|
Rob aan het schoonmaken na
het bezoek aan "Zee in Cadzand" 
 

Beach Pull (Putten)

Het was de afgelopen weken flink aanpoten! Niet alleen was er elk weekend een wedstrijd, maar vooral in de werkplaats moest iedere minuut gebruikt worden om de Gompie weer op de baan te krijgen. Gelukkig is hij bij de Beach Pull heel gebleven. Maar ook dat ging niet vanzelf.

In Eext werd er weer een gat in een cilinder gebrand. Deze keer was A5 (links, tweede van voor) aan de beurt. Hadden we in Made nog het vermoeden dat het een mechanisch probleem was, nu was het overduidelijk de temperatuur. Toen de kop eenmaal van de bussen af was gehaald, bleek dat er niet 1 maar 3 cilinders (A3, 4, 5) waren gesmolten. De zuigers waren gelukkig nog onbeschadigd. Op de foto zie je hoe we dat weer gemaakt hebben. Bij A5 werd er een stuk in gelast, waarbij er een nieuw bougiegat gemaakt is op een wat hogere positie. Bij de andere 2 is er een stuk opgelast. Pas donderdagavond kon de kop gevlakt worden en werd begonnen met het terugplaatsen van de oliekanalen en kleppen.

Éénmaal weer terug op de motor konden de nokkenassen met tuimelaars er weer op. Traditioneel begint voor ons daarna het monnikken werk, want het inlaatspruitstuk en de kleppendeksels zitten met heeeel veel boutjes vast en die zitten bijna allemaal op plekken waar je maar amper bij kan. Met de nodige kit is alles gelukkig weer op zijn plaats gekomen. Zaterdagochtend gingen de laatste onderdelen er op en kon er nog snel gestart worden thuis.

Ondertussen werd er vrijdag nog een nieuwe brandstofpomp opgehaald in Dronten. Eerst hadden we een "1100" en nu een "1200". Samen met een kleinere retourjet moet dat de hoeveelheid brandstof laten toenemen, zodat hij niet nog een keer afbrand!

Verder zijn de retourleiding en boost sensor op de brandstoftank verplaatst naar voren. Dit om uit te sluiten dat er mogelijk luchtbelletjes ontstaan in de methanol. Door die belletjes zou de motor brandstof te kort kunnen komen.

Achteraf hadden we nog wel wat extra sleuteluurtjes kunnen benutten, want het weer in Putten was helaas niet van dien aard dat je lekker in het zonnetje kon genieten van een mooie wedstrijd. Met een paar uur vertraging en een klomp modder aan je schoenen begon uiteindelijk dan toch onze wedstrijd. Door de nodige inspanningen van de organisatie waren de omstandigheden op en naast de baan prime te noemen. Wij waren als eerste aan de beurt, dus het was meteen aan de bak.

René zat deze keer weer op de bok en wist er toch een prima run van te maken. De afstand vonden we niet zo heel spannend deze keer "als tie maar heel bleef!". En dat bleef tie. Er kwam duidelijk meer brandstof door de motor en dat had effect. Hoewel we maar 85.70 meter hadden, besloten we om de run niet over te doen. Eerst maar eens controleren of alles nog heel was. Toch gingen er niet echt veel voorbij onze afstand. Little Rascal en Challenger zaten een steenworp voor ons. Lambada 8, Hardcore Forces gingen overduidelijk verder. De grootste verrassing kwam van Butter Let's Try die met hun "kleine motortje" de eerste plaats veroverde!

Zo komen we in het klassement op een gedeelde vijfde plaats met Little Rascal en maar 1 en anderhalve punt achterstand op The Riddle en Hardcore Forces. In Cadzand dus de schone taak aan Almer om de derde plaats weer terug te veroveren.

Ondertussen werd er in en rond het team weer druk gespeculeerd over de oorzaak van onze schades de afgelopen keren. Dat het een temperatuurprobleem is, is duidelijk. De extra brandstof heeft dat opgelost. Toch willen we dat de motor weer een tikkie harder gaat. Dat wordt de komende tijd een kwestie van mengsel en timing van de onsteking. Vroeger konden we de uitlaattemperatuur blind vertrouwen, maar nu moeten extra sensoren voor de lucht/brandstof verhouding ons daar bij gaan helpen. Ook gaan we wat vaker naar de verkleuring van de bougies kijken. Als je wil weten hoe dat gaat, kijk eens op deze en deze link.


De kop ligt klaar om gevlakt te worden

Detail van de uitgebrande cilinder

En de andere 2 er naast

De bijbehorende bus is ook aardig weggebrand

Arias zuigertjes nog in topconditie

Wurm wurmt de klepjes er weer in.

Wat is dit nou?
Hand weg, hamer in de aanslag?

Kees geeft aan expert te zijn in het vastzetten van cilinderkoppen. Dus... Leef je uit!!

Is het goed zo?
Nokkenas ook weer op z'n plaats, kitten maar!
Tegen 01:00 uur wordt je wel een beetje melig.

Experiment voor een nieuwe lichtere bell-housing.

Eenmaal in Putten wachten we rustig tot de regen stopt.

De Gompie staat netjes droog.

Met al die modder, voor de zekerheid maar even z'n smoeltje dichtgeplakt.

Toch eigenlijk wel mooi om te zien zulk weer.

Een toevallige foto die de familie Boer vast leuk vind :-)


En ter afsluiting nog een mooie foto van de run.

Eext

Vlak na made moest er weer hard gesleuteld worden. In Made hadden we een gat in de cilinderkop gebrand. Waarschijnlijk zaten de cilinderbussen niet goed vast, omdat de bouten uit de kop waren gekomen. Dus moest de de hele kop aan de B kant (rechts in de rijrichting) er af en moest er een stuk ingelast worden.

Rondom de bougie is erg weinig materiaal aanwezig in de kop. Op dit zwakke punt brand hij altijd door als de kop te warm wordt. Toch zaten we nog lang niet aan de maximale temperatuur van zo'n 600 graden. Het was dus onzeker of het kwam door het loskomen van de klemmen of toch de warmte, zoals in vroeger tijden.

In ieder geval is er weer tot in de late uurtjes doorgewerkt en is het stuk dichtgelast. Standaard zit de bougie vrij laag en schuin. Nu is de bougie wat hoger gemonteerd, zodat de constructie sterker wordt. Verder zijn er stalen bussen in de kop gemaakt, zodat de klemmen die de cilinderbus vasthouden beter blijven zitten. Eigenlijk zouden alle bougiegaten aangepast moeten worden, maar de kop wordt er met al dat laswerk niet echt beter van. Hij trekt nogal krom.

Bij een controle van de "onderkant" van de motor kwam er nog een onaangename verrassing bij. Er werd een moer van de lagerkappen gevonden in het carter! Na verder inspectie bleek dat op 1 na alle lagerkappen los zaten. Je kon de moeren er zo af draaien. Ook hier is het zoeken naar de oorzaak. Zijn de moeren gewoon losgekomen? Zaten ze niet goed vast? Of zijn de draadeinden uit de kop gekomen. Ook hier is er sprake van een vrij dunne constructie in het blok. Het schoefdraad van de draadeinen is "vierkant", zodat je de draad in het blok relatief makkelijk kapot trekt. Na Eext moeten we dit dus weer controleren: Dat is iets dat we niet gewend zijn, maar nu de motor steeds verder wordt opgevoerd, krijgen we te maken met het meer onderhoud zoals dat bij de V8 gebruikelijk is. Gelukkig werd de boel nog redelijk op zijn plaats gehouden door de dwarsbouten. Die stangen toch waren behoorlijk krom.

Op donderdagavond voor Eext was de Gompie weer klaar om gestart te worden. Nota bene vóór 12 uur 's nachts. René zei nog... HUH is het nog voor twaalven? Dat kan niet goed zijn. Douw em eens terug naar binnen?

En jawel... zijn vermoeden kwam uit. Toen de motor eenmaal gestart was, bleek de "fuel shutoff" kraan te lekken. Al eerder die dag bleek hij vast te zitten en met wat vet kwam hij los. Nu bleek er toch echt iets mis te zijn. De kraan werd tijdelijk gefixt, zodat we in ieder geval de motor even konden laten lopen. Gauw terug naar binnen daarna, want het begon te gieten.

En dan was het zaterdagochtend weer vroeg dag om naar Eext te gaan. De rit ging voorspoedig en een paar uur later stonden we in het zonnige Eext. We reden als tweede klasse en laatste starter. Gek genoeg werden we als eerste mini opgehaald... Drenthse logica waarschijnlijk.

Bij het zien van de eerste starters was wel duidelijk dat het met de baan een beetje opletten geblazen was. Butter Let's Try maakte geen beste run, vergeleken met de keren daarvoor. Backdraft ging zowat richting publiek, maar dat bleek later een probleem in de achteras te zijn. The Riddle was er weer bij vandaag. Hij maakte een full pull, maar dat ging niet vanzelf. Wim Dingerink trok met zijn Lambada 8 na een halve tel het gas al vol open en maakte een zeer strakke full pull. En toen kon Almer op de bok gaan zitten om te proberen zijn superrun van vorig jaar te gaan herhalen. Ook hij ging vlot op het gas en het was opvallend hoe snel de sleepwagen in beweging kwam. Blijkbaar is dat toch het sterke punt van de Gompie: hij maakt meteen flink vaart. Op de datalogger is het leuk om te zien hoe het verloop van de snelheid is. Een goede run is een perfecte "boog" in de grafiek. De topsnelheid zit op ongeveer 5 seconden na de start en is dan zo'n 50 km per uur. De run blijkt verder identiek aan de finale van Emmeloord. (Op de afgebroken uitlaatjes na dan...)

Helaas ging het na die 5 seconden wel mis met de motor. "De koppakking er uit" volgens commentator Erik van den Heuvel. We zullen hem nog wel eens uitleggen dat een Meteor geen koppakking heeft. Wij hebben het over "Een gat in de kop". De cilinderbussen zitten rechtstreeks in de kop geklemd en worden met klemmen en bouten vastgezet. Er zit verder "niets" tussen. Als de temperatuur te hoog wordt smelt de kop vlak onder de bougie aan de uitlaatkant. Zoals gezegd is dat een zwak punt. Het "gat van Made" bleef heel, maar nu was het de cilinder A5 die er aan ging. Dit was nog een originele, de A2 en A4 waren al eens gerepareerd. Op de datalogger zagen we nog geen 500 graden temperatuur. Normaal gesproken is dat dus niet de oorzaak. De "kikkers" zaten nu nog wel vast in de kop, dus lekkage kan het eigenlijk niet geweest zijn. Er wordt nog gesproken over luchtbellen in de tank als oorzaak. Hoewel dat gezien de speciale constructie in de tank vrijwel onmogelijk is, moet verder worden onderzocht.

Op weg naar huis hebben we nog lekker gegeten in Staphorst. Zoals gewoonlijk hebben ze geweten dat de "Gompie" er was...


De bank er af en de bus vervangen. (tweede van links)
Verder ziet het er nog prima uit.

Kop gevlakt en draadbussen er in gezet.

De lagerkap zat los.
De schacht van de dwarsbouten is beschadigd.

Één van de dwarsbouten.
Flink "uit het lood" zoals je ziet.

Ook deze is uitgescheurd.

Begin van de donderdagvond.
Nog een hoop klein spul te doen.

Gat weer dicht.
Je ziet duidelijk het verschil met de andere cilinders.
De bougie zit hoger en de rand is dikker gemaakt.

Zo ziet een kop er "van binnen" uit.
Je ziet hoe dun het allemaal is.
Als je nog dieper kijkt, wordt het nog dunner.

Alle hens aan dek.

Warmdraaiuhh en de bandjes lekker zacht

Ken die?
Sleepwagen op links!

De run stond al snel op youtube zaterdagavond.
Thanks to "Hidde"

Onboard

Zit ze lekker Almer?
Derde plek. Oude tijden herleven!

Overduidelijk weggebrand.
De kikkers zaten nu nog wel vast.

Alles zit onder het verbrande aluminium.

We beginnen er weer aan te wennen.
Bloemen en een beker.

IJsje voor Mike.

Eetzuhhh
 
Onderweg maar vast begonnen...
 

Made

Na het succes van Emmeloord was het eindelijk weer tijd om een stapje hoger te gaan met de afstelling van de trekker. Met de trekhaak wat hoger en de banden op de juiste druk moest het allemaal weer wat strakker gaan.

Niet alleen onze "Gompie kids" waren meegekomen, maar ook de "dames" waren aanwezig om te kijken hoe goed dat die trekker het dee.

En dat ging ook best goed! Qua startvolgorde zaten we halverwege de klasse, dus konden we goed kijken hoe of wat. De baan leek er perfect uit te zien, maar had toch wat eigenaardigheden voor degenen die links of rechtsaf gingen of crashten met de voorwieltjes.

René ging dus wat voorzichtig weg en na een paar tellen ging het gas er op. En dat had wel even een beetje effect zeg!. De neus ging de lucht in en de Gompie begon flink vaart te maken. Dat het allemaal wel erg hoog ging met de neus, was voor René reden om even een beetje gas terug te doen. De neus zakte iets en René dacht daarop.. kom.. nog een keer vol onderin. En zo pakte de motor weer op en ging opnieuw op volle snelheid over de full pull.

Op de hoogte van het voorkantje na, was het eigenlijk een strakke run. Helaas was er onderweg toch wat mis gegaan. Onze aloude pechduivel kwam weer eens kijken... Een gat in de kop gebrand.

In Emmeloord hadden we gezien dat de procharger behoorlijk van zich liet horen met een halve bar meer druk. Dit had weer effect op de uitlaattemperatuur die 100 graden hoger was geworden als cadeautje. Toch zat het nog 100 graden onder ons gestelde maximum van 600. Even dachten we dat hij toch te heet was geworden, maar de doorgebrande cilinder B2 was helemaal niet echt warm geworden. We hadden kort nog het idee om met 11 cilinders te rijden, maar omdat het geen temperatuur probeem was, moest het een mechanisch probleem zijn. Temperaturen kan je eenvoudig verlagen door meer brandstof, maar als het ijzer (of aluminium) niet meewerkt houdt het op. De bouten waarmee de "kikker" - waar de cilinderbus mee vast zit op de kop - bleken losgekomen te zijn met helicoil en al. Ook andere cilinders zaten nog maar half vast. Reden dus om tevreden te zijn met een vijfde plaats.


De Gompie kids waren er ook bijna allemaal bij.

Warmdraaien

Onboard opname

Puf Puf... gaatje er in gebrand.

Precies er tussendoor gelekt.


De cilinder B3 rechts van het gat komt ook al los.

Ook vaste werkplaatsbezoeker Kees stak de handen uit te mouwen

Zo'n koppie heb je er niet zomaar af.

Hé kijk nou? Zelfs Aad is op tijd om mee te helpen.

Één voor één komen ze los

Op het smalste stuk bij de bougie is hij gaan lekken.

 Van de andere kant gezien. Het is allemaal erg dun daar.

Emmeloord 2012

Hoewel we deze winter weer vroeg begonnen waren met de werkzaamheden, was het zoals bij bijna ieder ander team weer flink doorwerken in de laatste weken.

Het grote werk was dan wel gedaan, maar er blijven altijd 1001 kleinere dingen over die zo veel tijd kosten. Toch lukte het de motor te starten in de zaterdagnacht in het pinksterweekend. Op zondag nog wat restjes, zodat maandagochtend vroeg het spul ingeladen kon worden.

Op onderstaande foto's zie je hoe dat de laatste dagen allemaal gegaan is in de werkplaats.


donderdag 24 mei... de bedrading kan er op

Een momentje om na te denken over de
sponsor stickers met Jan van M-design.

Effe snel... wat gelaste stukjes aantippen...
Effe snel... in het verkeerde bekertje gedaan.

Nou... die mot daar aan...
en dan die daar aan... en zo lang.. snappie?

Motte die draaie daar allemaal tusse?

De nieuwe uitlaatjes er tussen.
En Jan... die plakt.

Hou jij em effe vast?
Dan las ik em d'r an.

Wat denk ie?
Wordt et wat zo?

Passen... Meten... Passen.. Meten.
Hij is wordt breeeeeeed zo hè?

23:50. De mens heeft ook zo zijn noden.
Input en output.

Inpassen van de charger- en
motorafschermingen.

Zondag 0:45. Al weer lekker opgeschoten.
 

Zaterdag 26 mei.
Met z'n allen er weer tegenaan.

Goed uitvijlen Aad!
Het als met je brommertje vroeger.

En dan is het al weer 1:45 's nachts.

Je zou hem zo kunnen starten...
Wietie wietie wietie... naar buiten met dat ding!

Aanzetten, startkar aansluiten...

Ben benieuwd

Brandstof en oliedruk pompen...

Hij doet et

En dan... inpakken en op naar Emmeloord.

Het was vroeg dag op maandagochtend. Altijd spannend zo'n eerste keer. Vorig jaar was het snel afgelopen, want de accu's bleken nooit goed opgeladen te zijn geweest. Dat is sindsdien opgelost, maar toen kwamen de balansproblemen. Dus... snel de weegbrug op om te kijken wat al dat werk heeft opgeleverd. De neus was behoorlijk zwaarder geworden. En we konden nog zo'n 10 kilo gewichten er bij hangen om weer aan het totaal van 950 te komen. Al met al toch zo'n 50 kg winst. Genoeg of niet genoeg?
Dat weet je pas als je op de baan staat.

Hoewel de klasse inmiddels begonnen was in de snikhete zon, moesten we toch nog een tijdje geduld hebben. Er was een poelie van het koelsysteem van de sleepwagenmotor af gelopen. Het plan was om eerst de pro-stock te laten rijden, maar dat ging hem toch niet worden ivm. de voorbereidingstijd. Even later kwam de No Mercy terug en konden we verder met de wedstrijd.

Met Almer op de bok ging de boel van start. Spannend of hij in balans zou blijven, want er waren al wat gekke runs vóór ons geweest. De baan uit en rare bokkesprongen. Tot ieders verbazing begon de Gompie aan een geweldige run. Hij ging recht, snel en beheerst richting een full pull!
En dan valt er wel heel wat spanning van je af hoor... Na jaren ploeteren om de banden, de pro-charger en de balans van de trekker onder controle te krijgen. Vorig jaar in Eext hadden we al eens laten zien wat er in zat, maar dat was meer geluk dan wijsheid. Met deze run hebben we er weer alle vertrouwen in.

Meteen bij terugkomst moest er snel gesleuteld worden in het parc fermé. 2 uitlaten waren losgekomen en de carterontluchting zat los. ALLES onder de olie.
Ook de procharger lekte olie. Gelukkig was er een potje MPM olie voorhanden (Thanks!!) om dat bij te vullen. Hopelijk geen blijven de schade daar.
Challenger leende ons 2 uitlaten, zodat we weer de baan op mochten.
De nieuwe datalogger was nog niet 100%, maar de info die er uit kwam was veelbelovend. 2 bar inlaatdruk, vergeleken met 1,5 vorig jaar. En uitlaattemperaturen die daardoor dichter bij het doel komen. Het motortje kon zijn vermogen dus lekker kwijt op de baan.

Zo'n full pull is leuk, maar in de finale komt het er pas echt op aan. Waar sta je nu in vergelijking met de bekende toppers?
Er werden mooie runs neergezet door o.a. de eveneens verbouwde Riddle en Butter Let's Try. Almer ging er opnieuw vol in en ging ze een heel eind achterna met alweer een super run. Zo rond de 90 meter kreeg hij wel in de gaten dat een winst er niet in zat, dus ging het gas er rustig af. Dit was al een super prestatie en we konden met materiaal nu beter sparen dan breken.

Toch werd er zo een perfecte derde plaats neergezet, waarbij we weten dat er nog meer in zit qua balans en motorvermogen.

Met goede moet gaan zo we het seizoen van 2012 in!


Heel wat bekijks bij het warmdraaien
in de hete zon.

Eerst was er nog een probleem met de sleepwagen.
Die had het ook warm gekregen.
Probleem met het koelsysteem.

De run.
Een SUPER full pull.

Toch wel wat mankementjes.
Slang van de carterontluchting los.

En dan komt er van alle kanten hulp aan.
Olie van MPM Seaside Affair en
zelfs Challenger leent ons zijn reserve uitlaten!

En is tie zo weer snel startklaar.

Andere kant ook uitlaten er af.
Who cares?!

Hij gaat hard...
Vooruit!

Lekkere balans hoor.

En Almer zet hem rustig neer.
Ver genoeg zo!
2 x On-board en
ook per ongeluk de tijd tussen en na de runs.
 

En dan sta je na jaren zomaar weer
eens op het podium voor een derde plek!!

Glimmende beker op een stralende Gompie.

De trillingsdemper heeft zijn werk gedaan,
maar het rubber is praktisch verdwenen.
Daar moet nog iets bedacht worden.

De (geleende) uitlaten stonden echt alle kanten op.
Maar... Dat ken je toch lasseh?!

Winter 2012

21 april

Stukje bij beetje wordt de Gompie mooier en completer. Heel veel is nieuw en er moet veel bedacht en gemaakt worden.

Hier weer wat foto's van de vorderingen.

Deze keer worden de spatborden niet met een mal gemaakt, maar met carbon platen op een frame. Het is sterker en ook nog lichter. En dat is best een nauwkeurig klusje. Nu ze er op staan, zie je pas hoe veel de rolkooi is gezakt.


 

     

De tandwielkast is gemonteerd op de motor.
Het koppelingshuis moet er precies op passen.

Inderdaad. Het past!
Rechtsonder zie je de geïntegreerde motorsteun.

De reversert pas hier weer op.
En ook de afneembare nieuwe startmotor
komt op de tandwielkast.

De volgende klus is de koppeling tussen de nieuwe tandwielkast en de procharger. Hier komt een soort trillingsdemper in om de vibraties in de aandrijving op te heffen. Hopelijk blijven hierdoor de tandwielen heel. Een originele Allison bijvoorbeeld heeft ook zo'n constructie.

Aan deze kant komt de as naar de procharger.

Hier moet de koppeling van gemaakt worden

En eh... soms druk je een verkeerd knopje in en heb je een duur stukje schroot gemaakt...


In de grote poelie aan de voorkant zaten vroeger de magneetjes voor de ontsteking.
Daar is nu een nieuwe schijf voor gemaakt die weer past op de nokkenas en pompen aandrijving.
 

Februari/Maart

De verbouwingen zijn nog in volle gang.

Het frame, de rolkooi, de spatborden, de onsteking en het meest opvallende...de aandrijving van de procharger.
Uniek in zijn soort... Daarom zijn we ook het Gompie team. Wat een ander niet doet, zijn wij gek genoeg voor.

Hier alvast wat foto's van de werkzaamheden aan de "tussenbak". Deze komt tussen de motor en de koppeling. Aan het uitstekende gedeelte komt een holle as met trillingsdemper die de procharger gaat aandrijven. De charger wordt daarvoor omgedraaid, zodat de inlaat aan de voorkant van de trekker komt.
Deze foto's komen zo van de machine.

Inmiddels zijn de spulletjes aangekomen in Maasland en op de motor gepast. Dat geeft al een aardig idee van hoe het er uit komt te zien. De koppeling en bell-housing worden daar weer op gemonteerd.

En hier onder zie je hoe ver de kooi en de motor naar voren zijn gekomen.
Je ziet de oude plaats nog als kale plekjes op het frame.
De kooi is ook nog een eind gezakt, omdat de stoel nu lager is komen te zitten.

 

Ook zijn er afgelopen winter de nodige spullen naar een andere eigenaar gegaan.

De blower en inlaatbak krijgen bijvoorbeeld een tweede leven op een Meteor bij Benoit Hue in Frankrijk. Ook is de achteras en de carbon scoop verkocht.
Dit hebben we nog te koop staan:

- Blower Mooneyham Hi helix 14-71
- Blower Littlefield Hi helix 14-71
- magnesium injector
 

 

<< 2011

2013 >>

Terug